แม้นจะกัดก้อนเกลือกินมิสิ้นฝัน ดั่งตะวันผ่องแสงด้วยแรงหมาย จะคอยกอบคอยกู้สู้จนตาย สุขสบายเยี่ยงไรไม่นำพา เพราะอำนาจมันไร้ในมือนี้ ยังแต่กลอนกวีเป็นที่หา นำฝันสร้างให้ประจักษ์ในมรรคา ด้วยถ้อยบทรจนาแห่งลำนำ คือวิถีที่สร้างในทางมอบ ไร้คำปลอบใดปลื้มให้ดื่มด่ำ สื่อความคิดกับถ้อยบทที่จดจำ เป็นบทคำจากใจให้แผ่นดิน แม้นสิ้นแรงลับไปในวันหนึ่ง ฝากคนึงในคำหวนถ้วนแดนถิ่น หวังจักมีผู้คนได้ยลยิน อย่ารู้สิ้นคนกล้าผู้ท้าทาย แทนถ้อยคำย้ำฝากจากใจนี้ คือบทกลอนกวีที่สืบสาย ตราบแผ่นดินสิ้นลับหรือกลับกลาย บทสุดท้ายยังยืนยันอย่างมั่นคง จักซื่อตรงคงไว้ในศรีศักดิ์ มอบจิตภักดิ์ใจพลีไม่มีหลง ยุติธรรมที่ตระหนักจักดำรงค์ แม้นชีพปลงจักมิวางในทางคำ ---------------------------- ลานเทวา
1 สิงหาคม 2550 11:49 น. - comment id 732256
ชอบบทสุดท้ายค่ะ กินใจดี
1 สิงหาคม 2550 12:04 น. - comment id 732260
รักงานและชื่นชมของคุณมานานแล้วค่ะ
1 สิงหาคม 2550 12:07 น. - comment id 732262
รักและชื่นชมงานของคุณมานานแล้วค่ะ
1 สิงหาคม 2550 12:30 น. - comment id 732273
หากต้องกัดก้อนเกลือกินไม่สิ้นคิด จะถูกผิดขอก้าวย่างดั่งคนกล้า หากชีพม้วยไม่เสียดายวันเวลา ตายสมค่าคนกล้าแห่งทวนไท ข้าน้อยขอฝากตัวด้วยคะ กลอนเพราะคะสอนสั่งด้วย
1 สิงหาคม 2550 13:07 น. - comment id 732296
ลานเทวา ขอขอบพระคุณทุกๆท่านมากเลยนะครับผม สำหรับความชื่นชมและกำลังใจ ด้วยความยินดีในมิตรภาพ ครับผม
1 สิงหาคม 2550 13:56 น. - comment id 732312
เห็นงานเขียนของคุณบ่อยมากชอบมากอดที่จะแวะอ่านทุกครั้งไม่ได้ไม่ว่าการหารูปในกูเกิ้ลกระต่ายหารูปไหนส่วนมากเจองานเขียนคุณทุกครั้งได้ออรสรถดีค่ะ
1 สิงหาคม 2550 15:04 น. - comment id 732334
ขอบคุณครับ คุณกระต่าย ฯ ก็ช่วยเมตตาติดตามอ่านไปเรื่อยๆ นะครับผม
1 สิงหาคม 2550 22:43 น. - comment id 732574