สิ่งเดียวที่ทำได้ ล่าฝันต่อไปไม่ท้อ แม้ท้อได้ไม่ถอยอดใจรอ สร้างฝันต่อสร้างชื่อระบือนาม ฉันเคยล้มและอาจจะล้มอีก ฉันเคยหลีกกายลี้หนีคำหยาม ฉันเคยปล่อยชีวิตให้ไร้นิยาม วันนี้กลับมาเดินตามความฝันตน มีเพื่อนพ้องน้องพี่ที่อบอุ่น คอยเฝ้าลุ้นส่งแรงใจให้หลายหน ยามทนทุกข์ระคนท้อรอ....อดทน รอสายฝนหยาดสุดท้าย....ที่ปลายตา ....ความแตกต่างของชีวิตหนึ่งกับอีกชีวิตหนึ่งมิใช่อยู่ที่ว่าเราจะรู้ก่อนล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น หากอยู่ที่ว่าเราจะทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันด้วยตัวเราเอง เมื่อนั้นเราจะรู้สึกว่าการเกิดมาในจักรวาลในช่วงเวลาสั้นแสนสั้นนี้มีความหมายน่าจดจำ แม้เมื่อสิ้นโลกและเผ่าพันธุ์มนุษย์ไปแล้ว ......วินทร์ เรียววารินทร์
14 กรกฎาคม 2550 17:18 น. - comment id 724919
อนาคตนักเขียนเลยครับ
14 กรกฎาคม 2550 17:55 น. - comment id 724925
น้ำจ๋าสู้ๆๆๆๆน๊า.....เปงกำลังใจ...ดีขึ้นนี่แล้วเรา...ดีใจนะกลับมาเปงสายน้ำแห่งรักที่ใส เหมือนเดิม..สู้ๆๆๆ
14 กรกฎาคม 2550 18:07 น. - comment id 724927
ขอบคุณท่านพี่ทั้งสองครับ ซึ้งใจจริงๆ
14 กรกฎาคม 2550 18:56 น. - comment id 724938
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..ล้มแล้วก็สามารถลุกได้ค่ะ..
14 กรกฎาคม 2550 18:58 น. - comment id 724939
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..ล้มแล้วก็สามารถลุกได้ค่ะ.. กุหลาบขาวเองค่ะ กระทู้ข้างบนกดเร็วไปหน่อยค่ะ..
14 กรกฎาคม 2550 20:34 น. - comment id 724953
สู้นะครับน้องน้อย... แล้วนี่ครอบครัวรู้รึเปล่าที่หนีออกจากบ้านน่ะ.. โทรกลับไปบอกเขาบ้างเน้อ..ผู้ใหญ่จะได้ไม่เป็นห่วง...
14 กรกฎาคม 2550 20:42 น. - comment id 724956
สายน้ำแห่งรักเค้าหนีออกจากบ้านหรอคะ.... เรนเก๊าะเคยน๊า.... แว้ปป..
14 กรกฎาคม 2550 22:57 น. - comment id 724994
แม้จนหนทางแต่ไม่จนใจ แม้จนยากไร้มิจนความฝัน แม้จนเพื่อนพ้องมาร่วมฝ่าฟัน มิจนคืนวันเวลาจะตั้งต้นเดิน
14 กรกฎาคม 2550 23:37 น. - comment id 725003