วันเวลาพาเปลี่ยนแปลงแฝงลิขิต ก้าวชีวิตผิดพลาดยังวาดเห็น ความเจ็บปวดรวดร้าวคราวลำเค็ญ ยังคงเป็นความทรงจำย้ำหัวใจ รอยน้ำตาหลั่งไหลในทุกหยด ยามรันทดหมดหวังครั้งฝันใฝ่ กุมกอดเข่าเฝ้าร้องหมองอาลัย ดั่งบ้าใบ้ไม่พูดจาถ้อยพาที มีแต่เพียงเสียงสำนึกคอยตรึกมั่น รำลึกวันผันผ่านกาลวิถี กับวันเก่าเฝ้าถามถึงหนึ่งชีวี เมื่อยามที่อยากหนีโลกคราวโสกตรม ความหม่นมองร้องให้ใจเจ็บนัก ใจที่หักจมปรักเศร้าเหงาขื่นขม กินน้ำตาค่าต่างข้าวคราวระบม ใจจ่อมจมระทมหนอสุดท้อทน ความเจ็บปวดรวดร้าวยาวนานนัก คงปักหลักไม่หักหายวายสับสน ถึงวันผ่านกาลหมุนหนุนนำคน ยังตามค้นให้ทนหมองร้องรำพัน ภาพแห่งเจ็บเก็บไว้ไม่ลืมลบ คล้ายว่าจบกลับพบใหม่ยามใจหวั่น วันเวลาพาเลือนรางวางสัมพันธ์ เพียงขีดคั่นรอวันหวนทวนความจำ
1207
5
0
7 เมษายน 2550 15:25 น. - comment id 681205
อยากลิม ..แต่ลืมไม่ได้ เจ็บปวดใจนัก เจ็บปวดใจ
7 เมษายน 2550 16:31 น. - comment id 681229
ใจคิดเจ็บแค่ไหนใคร่จะทน เอาจริงๆเข้าก็ชักกลัวๆนะคะ ความเจ็บปวด
7 เมษายน 2550 17:56 น. - comment id 681256
ไม่เคยลืมความรักครั้งหวานชื่น ไมเคยลืมวันคืนอันสุขสม ไม่เคยเลืมเวลาคราภิรมย์ ไม่เคยลืมแม้นขื่นขมสมน้ำหน้าใจ
7 เมษายน 2550 18:43 น. - comment id 681274
ใจที่เจ็บยากจักลืม แม้นจะฝืนยิ้มนอกพอกน้ำตา หัวใจเราไม่มีใครรักษาได้เท่าตัวเราเอง ถ้าเขามีค่าให้ควรรัก แล้วตัวเราไม่มีค่าสำหรับความรักที่จะมีให้ตนเองเหรอ คนที่รักกันเขาจะไม่ทำให้เสียน้ำตา
7 เมษายน 2550 23:28 น. - comment id 681399
อันรอยช้ำย้ำสลักปักตรงอก ยากหยิบยกออกไปให้หายเศร้า รักลวงหลอกกลอกกลิ้งทิ้งขว้างเอา มีความเศร้ามาเยือนเป็นเพื่อนใจ ยังดียังมีความเศร้าเป็นเพื่อนเนาะๆ
7 เมษายน 2550 23:49 น. - comment id 681409
ยิ่งอยากลืมแต่กลับจำย้ำให้เจ็บ ไม่อยากเก็บความช้ำตรมขมใจหวั่น เนิ่นนานนับแรมปีร้างที่ห่างกัน แต่เจ็บนั้นเหมือนดั่งเป็นเช่นวันวานไม่เคยลืมเหมือนกันค่ะ..หลายครั้งที่ทำเป็นลืมแต่ก็จำจนฝังใจ
8 เมษายน 2550 04:47 น. - comment id 681462
ยากที่จะลืมค่ะ..ความเจ็บปวดที่แสนร้ายกาจ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
