...ฝักมะรุม... มะรุมต้นนั้นยังคงอยู่ ยืนเคียงคู่ท้าชะตาข้าสุดฝืน ต้องจำพรากจากเมียไปในกลางคืน ลำเลียงฟืนกองเรียงเลี้ยงลูกเรา ฟืนกองนั้นเสร็จสรรพสำหรับแม่ หลายเดือนแน่ไม่ต้องร้องขอเขา พี่จากตอนเผ่าพงศ์ยังคงเยาว์ เพียงสอนเขาอย่าเจียวหนอลืมพ่อมัน มะรุมต้นนั้นมันมีลูก(ฝัก) เพราะมันถูกสอนใจให้ขยัน ชาติสกุลมะรุมคุมตัวมัน แตกเหล่าเผ่าพันธุ์เห็นเป็นมะรุม.