เหน็ดเหนื่อยนัก อยากหยุดพัก อยู่ตรงนี้ กับเพื่อนพ้อง น้องพี่ ที่ร่วมฝัน ระเบียงใจ แห่งนี้ ที่พบกัน คือบ้านกลอน แบ่งปัน มิตรไมตรี ท่ามกลางความ วุ่นวาย แสนว้าวุ่น ที่คุกรุ่น กิเลสไหม้ ยากหลีกหนี ต่างต่อสู้ เข่นฆ่า ไม่ปรานี ทำลายล้าง กันป่นปี้ มนุษย์เรา แสนอ่อนล้า อ้างว้าง กลางไพรกว้าง บนเส้นทาง ลดเลี้ยว อันเปลี่ยวเหงา กับความหวัง เลือนลาง ที่บางเบา ที่หลุดลอย ไม่เหมือนเก่า ร้าวระบม โชคยังดี มีบ้านกลอน ให้ผ่อนพัก มีมิตรรัก จริงใจ ไม่ขื่นขม แม้จะด้อย น้อยหน้า กลอนคารม ขออาศัย ในร่ม ระเบียงใจ
27 มีนาคม 2550 11:35 น. - comment id 676988
ณ บ้านกลอนแห่งนี้มีความฝัน ร่วมแบ่งปันน้ำใจให้น้องพี่ มีคำปลอบปลุกใจให้ฤดี ทุกวันนี้..มาบ้านกลอน..พักผ่อนกัน มายืนที่ระเบียงเป็นเพื่อนค่ะ
27 มีนาคม 2550 13:12 น. - comment id 677032
ที่บ้านกลอนมีแต่เพื่อนที่ดี มีน้ำใจค่ะ.. ยามหมดพลังใจ..เพื่อนก็มอบพลังใจให้เสมอ.. ยามท้อแท้สิ้นหวัง..เพื่อนก็คอยปลอบใจให้สู้ต่อ.. มาที่นี่แล้วสุขใจค่ะ..
27 มีนาคม 2550 14:21 น. - comment id 677059
ขอบคุณครับคุณครูผู้โอบอ้อม อินสวนน้อมรับไมตรีที่มอบให้ ขอบคุณเพื่อนข้างเคียงระเบียงใจ แม้หวั่นไหวยังมีที่พักพิง
27 มีนาคม 2550 14:25 น. - comment id 677061
white roses ดูดีมีคุณค่า ขอบคุณที่เมตตาเพื่อนร่วมบ้าน จะเป็นเพื่อนที่ดีตลอดกาล เพื่อนร่วมร่วมเคียงระเบียงใจ
27 มีนาคม 2550 15:13 น. - comment id 677094
ยามอ่อนล้าภาษาร่ายบรรยายพร่ำ ร้อยคมคำสิ่งใจได้ประจักษ์ เขียนอักษรบทกวีที่ตนรัก คล้ายได้พักระเบียงใจในบ้านกลอน สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
27 มีนาคม 2550 23:10 น. - comment id 677235
... อิจฉาจริงครับ ได้หนีไปพักผ่อน กลางป่ากลางเขา กลับมาก็มีบ้านกลอนให้ความอบอุ่นอีก อยากไปมั่งจัง ...
28 มีนาคม 2550 02:47 น. - comment id 677302
อยู่บ้านกลอน มานอนพัก คราวหนักจิต มีมวลมิตร มากมาย หลายหลากท่าน เมื่อยามเหงา ก็ช่วยปลอบ ประโลมกัน สื่อสัมพันธ์ ชิดใกล้ ไม่แปรปรวน ช่ายแล้วค่ะ..ที่บ้านกลอนนี่เพื่อนเยอะนะคะ อิอิ
29 มีนาคม 2550 11:40 น. - comment id 677918
ปักษาวายุ....หาเวลาพักผ่อนบ้างนะครับ ปลาย เมษา นี้ ไปเที่ยวพัทยากันครับ
29 มีนาคม 2550 11:42 น. - comment id 677919
ปราณรวี..ใจดีที่สุดครับ
3 เมษายน 2550 14:04 น. - comment id 679639
ระเบียงใจ แห่งนี้ ดูร่มรื่น ใครขมขื่น เรื่องอะไร มาระบาย ที่ระเบียง แห่งนี้ แสนสบาย มีมากมาย บทกลอน คอยปลอบกัน