คนเดียวในคืนหนาว ดึกสงัดลมพัดเพียงเบา ๆ ความเย็นสัมผัสเราเริ่มหนาว ๆ ใจสับสนบ้างบางครั้งคราว มีความหลังให้กล่าวเรื่องวันวาน คนที่เรารักและภักดี ไฉนเขาจึงหนีไม่สงสาร ทำไมเขาจึงให้เราทรมาน จิตฟุ้งซ่านเริ่มหนาวคราวเดียวดาย ดึกสงัดลมหนาวเราไม่หลับ จิตจ่อกับคนรักที่หนีหาย ใจหว้าวุ่นกระวนกระวาย ทุรนทุรายในคืนฝืนหลับตา ข่มตาให้หลับกับความเศร้า ถวิลในสิ่งเก่าอันปรารถนา หนาวหมอกหนาวลมหนาวกายา หนาวในคุณค่าของตัวเอง
873
2
0
หน้าส่วนตัว
