มนต์กวี
สามสิบแปดปีผ่านใช่นานเนิ่น
เส้นทางเดินผกผันพลันคิดหวน
มีเรื่องราวมากมายได้ทบทวน
ดุจโซ่ตรวนตรึงใจให้สุกงอม
จากเด็กตัวน้อยน้อยค่อยเติบใหญ่
จบม.ปลายจากศรีเกษเขตเมืองขอม
ต่อสองปีเรียนหมอน้อยค่อยอดออม
จบมาพร้อมเพื่อทำงานประสานชน
อยู่อนามัยสี่ปีจึงจรจาก
มาลำบากที่โรงบาลฯผ่านหลายฝน
ออกควมคุมโรคติดต่อในชุมชน
หมอมงคลเขารู้จักนักล่ายุง
สิบห้าปีทำงานแม้เหนื่อยหนัก
ก็สุขนักรับใช้ชนเช่นหมายมุ่ง
ซึ้งน้ำใจรับไออุ่นจากป้าลุง
หอมจรุงขอบคุณล้นจนวันตาย
แต่ตัวตนผมนั้นใช่ราชการ
กรอบทางการกั้นอยู่ทนไม่ไหว
จำต้องลาจากราชการคำสั่งใจ
จุดมุ่งหมายคือเสรีที่เฝ้ารอ
จากอนามัยบ้านนอกทิ้งเข็มย
1303
9
0
หน้าส่วนตัว
