ส่องหล้า
สิบเก้ากันยาฯ สองห้าสี่เก้า
ประชาธิปไตยถูกเงาปืนลบหาย
เสรีภาพอาบเลือดล้มละลาย
ประชาชนแพ้พ่ายอีกครั้งครา...
ฝ่ายการเมืองอ่อนแอเกินแก้ไข
เหมือนป่วยไข้ลุกล้มจมปัญหา
ความยุ่งเหยิงโกงกินสิ้นราคา
ทะเลาะเบาะแว้งเกินกว่าจะก้าวไป
เมื่อปวงชนถือสิทธิ์โดยเสรี
ถูกยึดยื้อพ่ายพลีในสมัย
หนึ่งกาลก้าวถอยก้าวมิก้าวไกล
ทำประชาธิปไตยมิเบ่งบาน
เหมือนกงเกวียนกงกรรมที่ย้ำรอย
เป็นกองทุกข์ใหญ่น้อยคอยประหาร
หมุนเวียนรอบเบ็ดเสร็จเผด็จการ
เมื่อเบ่งบานกลับร่วงโรยไปโดยกรรม
บนถนนเสรีที่ว่างเปล่า
ค่ำยันเช้าหวังดาวดวงโชติช่วงล้ำ
รอรับแสงเสรีโดยมีธรรม
ลบบอบช้ำอับเฉาใต้เงาปืน
แสงเสรีส่องถนนที่ว่างเป
1815
1
0
หน้าส่วนตัว
