หยาดน้ำค้าง พร่างพราย ปลายยอดหญ้า มวลพฤกษา เหล่าผกา พาสดใส รุ้งเรืองรอง สาดส่องฟ้า อ่าอำไพ หริ่งเรไร ให้ใจสุข ในทุกครา ยินเสียงแว่ว วิหคร้อง ก้องไพรพฤกษ์ ให้รู้สึก รำลึกถึง คนึงหา ยินสายลม พรมพริ้วแผ่ว ดังแว่วมา ดั่งสัญญา ที่ร่วมฝัน วันพบเธอ เปิดหัวใจ ออกมา หาความรัก พึ่งประจักษ์ พักดวงใจ ให้เสมอ แม้นแสนไกล ยังห่วงหา คราได้เจอ ครวญพร่ำเพ้อ ด้วยอาวรณ์ มิคลอนคลาย แม้ตะวัน จะลาลับ จากขอบฟ้า ดวงจันทรา จะสิ้นแสง แห่งจันทร์ฉาย จะขอรัก เธอนั้น ตราบชีพวาย ดุจดั่งสาย นทีใส ไม่ลืมเลือน.......ฯ