ครูกระดาษทราย
เพื่อนเอย...เพื่อนเคยเป็นเช่นนี้ไหม
วันที่ฟ้าไม่เป็นใจได้ดังหวัง
อยากย่างก้าวแต่แขนขาไร้พลัง
อุปสรรคประดังโถมถั่งมา
ดุจตะวันอ่อนอับลับแสงส่อง
แสงสีทองกลับมืดมิดปริศนา
พายุพัดซัดกระหน่ำซ้ำไม่ซา
ต้องกายาเหน็บหนาวคราวเปียกปอน
และในบางราตรีที่เงียบเหงา
เมฆสีเทาทาบนภางค์ลางสังหรณ์
ดาราเคยเป็นเพื่อนเกลื่อนอัมพร
ทั้งจันทรจรเลือนไม่เยือนกัน
แม้ว่าเป็นเช่นว่าอย่าท้อแท้
อย่ายอมแพ้จ่อมจมซมโศกศัลย์
สุขหรือทุกข์ร้อนหรือเย็นเห็นทุกวัน
ตัวเรานั้นกำหนดวางทางเลือกเอา
จงเปิดใจในโลกกว้างทางชีวิต
เพ่งพินิจพิจารณาว่าความเหงา
อยู่ดายเดียวเหลียวพบสบสุขเรา
พาบรรเทาความวุ่นวายกายอุรา
2677
27
0
หน้าส่วนตัว
