พิมญดา
แม้นไร้พ่อแต่เล็กไม่รู้ความ
เกิดคำถามในใจให้โศกสิน
พ่ออยู่บนสวรรค์ในเมฆิน
ใจไม่สิ้นคำถามยามคำนึง
ทั้งอ้อมกอดไออุ่นพ่อแบบไหน
ลูกไม่เคยได้สัมผัสให้ลึกซึ้ง
แม่คอยบอกลูกจ๋าอย่ารำพึง
ให้รู้ซึ้งถึงพ่อเจ้าเฝ้าวิมาน
พอถึงวันสำคัญคือวันพ่อ
ได้แต่รอคอยพ่อไปตามกาล
ถามถึงพ่อแม่คงใจร้าวราน
จึงปล่อยผ่านวันวานล่วงเลยไป
พ่อจ๋าพ่อพ่ออยู่ไหนในชั้นฟ้า
กราบบูชาพระคุณพ่อไม่หวั่นไหว
ลูกยังรักระลึกถึงพ่อดวงใจ
ความทรงจำลูกไซร้ไม่ลางเลือน
แม้มือน้อยไม่เคยสัมผัสพ่อ
แม่คอยก่อความสัมพันธ์ให้มีเหมือน
คอยบอกว่าพ่อหนูดีคอยย้ำเตือน
พ่อยังเหมือนอยู่ใกล้ลูกตลอดมา
ณ.วันนี้ลูกน้อยได้เติบใหญ่
มี