มิใช่โค กินหญ้า ใต้ฟ้ากว้าง มิใช่โค เขาง้าง สองข้างเขา ใช่โคถึก ไถนา ชาวนาเรา ใช่โคเขา ขึ้นเขียง อยู่เคียงจาน ใช่โคชน คนโชว์ โคตามบ่อน ใช่โคต้อน ตามฝูง วิ่งพลุ่งพล่านใช่โคนม รีดนม ให้ทรมซาน ใช่โคขาน เรียกนำ ตามคำคน แต่มันคือ โรคร้าย มากมายพิษ นามมันคือ “โควิด” พิษเหลือล้นมิปรากฏ ร่างกาย หมายตัวตน แต่เล่นกล ด้วยพิษ ขวิดเรื่อยไป หากโดนขวิด ติดเชื้อ ก็เหลือรับ ต้องย่อยยับ วายชนม์ ทนไม่ไหวที่ป่วยหนัก เกินช่วย ก็ป่วยไป ที่ปลอดภัย ในจิต คิดระแวงกลายเป็นโรค ตระหนก วิตกจริต เพราะผล