banmoh
เราทั้งสองครองรักปักใจมั่น
จะสร้างฝันเป็นจริงทุกสิ่งสรร
รักเราสองสดชื่นทุกคืนวัน
ชีวิตคู่เรานั้นมั่นคงจริง
สู้ความจนทนอุตส่าห์กัดเกลือก้อน
ศรีสมรไม่บ่นทนทุกสิ่ง
ใครจะว่าอย่างไรไม่ประวิง
เธอนั้นนิ่งก้มหน้าน้ำตาคลอ
ญาติรุมด่าว่าเธอนั้นคิดผิด
ที่มาติดคนจนจนจริงหนอ
จะชักหน้าไม่ถึงหลังยังไม่พอ
ทั้งแม่พ่อห้ามอย่างไรก็ไม่ฟัง
ไม่เนิ่นนานที่เราสู้สุดชีวิต
จากอดีตไม่เนิ่นนานกาลหนหลัง
มาเดี๋ยวนี้ใกล้เศรษฐีมีสตางค์
คนเคยชังกลับมารักอยากสอพลอ
เหมือนฟ้าผ่ายามแล้งแกล้งต่อฉัน
เพราะเธอนั้นเป็นโรคร้ายไม่มีหมอ
จะเยียวยาอย่างไรโรคไม่รอ
สุดท้ายก็จากไปไม่กลับคืน
ชีวิตฉันรันทดสลดยิ่ง
ข
1484
4
0
หน้าส่วนตัว
