พุด
แล้ว..
ดวงดอกหยาดน้ำผึ้งตรึงตราก็ลาลับ
ร่วงไปกับคืนฝนลาฟ้าหมองหม่น
การเวกพลอยร่วงพรูสะเทือนทน
ดอกว้าเหว่บานบนลานใจในราตรี
เกสรหวานเคล้ารานในทุกข์รัก
เพิ่งตระหนักน้ำผึ้งขมขอหลีกลี้
เส้นขนานอย่าพานพบจบทุกชาตินะคนดี
นับจากนี้สวดน้ำคว่ำขัน..สิ้นวันรัก..
ลืมเสียเถิดน้ำคำพร่ำกระซิบอยู่ริมหู
รู้ทั้งรู้ไร้สิ้นถวิลภักดิ์
รักฤาชังหวังฤาหวานมินานนัก
พิษสลักจักตอกตรึงตรมพันธนา
รอ..
ลบเลือนลารอยใจเคยไหวหวาน
ตราบชั่วกาลกัปป์กัลป์ขวัญผวา
ลืมให้สิ้นพิสวาทวายขอหมายลา
ทั้งชาตินี้ชาติหน้า..ไม่ซึ้งค่าเสน่หา..ไม่รู้รัก.....!
1223
4
0
หน้าส่วนตัว
