คนกรุงศรี
แม้คราหลับ กลับผวา เบิกตากว้าง
หลากหลายอย่าง เวียนว่าย ในสมอง
พรุ่งนี้เรา รอดไหม นอนไตร่ตรอง
หรือจะต้อง หลบลี้ หนีให้ไกล
เพราะเหตุร้าย รายวัน มันมิหยุด
จะต้องมุด คุดคู้ อยู่ที่ไหน
หวังพึ่งคน ปกป้อง คุ้มผองภัย
แล้วมีไหม ใครหนอ ขอช่วยที
ก็กี่ร้อย กี่ราย ต้องตายดิ้น
หรือคนใต้ ต้องสิ้น จะถิ่นนี่
แล้วพวกท่าน อยู่ที่ไหน มิไยดี
หรือมิมี ปัญญา มาแก้กัน
ทำอะไร สักอย่าง อย่าวางเฉย
หยุดละเลย พวกเรา ยังเฝ้าฝัน
จะอยู่เหนือ กลางใต้ ไทยเหมือนกัน
สิ่งสำคัญ พ้นตาย หรือไม่เรา
ด้วยอยากมี ชีวิต ขอสิทธิ์ใช้
เป็นคนไทย ให้เป็น เหมือนเช่นเขา
แต่ด้ามขวาน วันน
1557
1
0
หน้าส่วนตัว
