รุ้งสวรรค์
กว่าจะรู้จักกว่าจะรักมากเท่านี้
ใช้เวลากี่ปีกี่วันให้ผันผ่าน
สิ่งต่างที่เกิดขึ้นเหลือเพียงวันวาน
เหลือเพียงสายลมผ่านในวันเหงา
วันนี้คงยังจะมีอะไรเหลือ
คงต้องหวนเผื่อถึงวันเก่า
วันที่ความรักของสองเรา
ยังคงไม่อับเฉาเหมือนวันนี้
รู้ไหมฉันรักเธอมากแค่ไหน
บัดนี้ต่อไปคงต้องอยู่กับที่
ที่ซึ่งฉันคุ้นกับมันดี
ที่ซึ่งมีฉันอยู่เพียงเดียวดาย
หนึ่งบทกวี..กับความชอกช้ำ
กับหนึ่งคำ..ที่ทำให้ใจสลาย
เพียงเพราะเธอไม่รักฉันมากมาย..
เหมือนกับรักที่เธอมอบให้กับเขา
วันนี้ฉันต้องขอลา..
ขอลาไปพักใจให้หายเจ็บ
ขอลาไปดูแลหัวใจที่ชอกช้ำ
เพียงเพื่อเปิดรับความรักครั้งใหม่..