นางสาวใบไม้
พี่ชาย...
กี่กาลเวลาที่ห่างหาย..ช่างยาวนานนักหนา
หากใครคนหนึ่งยังคงรอวันเธอกลับมา
แม้สิ้นไร้หนทางจะไขว่คว้า..ให้เธอคืน
ยามนี้โลกช่างว่างเปล่า
มีเพียงสายลมสีเทาพัดพาความเหงามาหยิบยื่น
เดียวดายทนก้มหน้า..กี่หยดน้ำตาทนกล้ำกลืน
ทำได้เพียงฝืนยิ้มหน้าชื่นทั้งที่ใจพร่าพัง
โอ.....พี่ชาย
ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายดายอย่างที่เคยวาดหวัง
สุขไหนที่มีไม่เคยยั่งยืนอยู่จีรัง
ทุกข์สิกลับประดังปกคลุมทุกจังหวะเต้นของใจ
ถ้าข้างกายยังมีเธอเหมือนวันก่อน
แม้ร้าวรอน..คงมีถ้อยคำปลอบโยนให้หายหวั่นไหว
เพียงไม่นาน..ดอกไม้จักคลี่บานเต็มลานใจ
หากวันนี้จะมีใครให้ซบตรงไหล่เพื่อซับหยาดน้ำตา
พี่ชาย..
2718
8
0
หน้าส่วนตัว
