White roses
แสนเหนื่อยล้า เต็มที กับชีวิต
เนื่องจากพิษ กลางหัวใจ แพร่ขยาย
ช่างสับสน เจ็บหนัก รักมลาย
ดั่งคนพ่าย เพ้อรำพัน วันอ่อนแอ
แพ้ต่อความ สิ้นหวัง แห่งชีวิต
แพ้ต่อพิษ คืนฝันร้าย ใจเกิดแผล
แพ้บทเรียน แห่งชีวิต ที่เปลี่ยนแปร
แพ้เรียวแส้ แห่งสังคม ตรมชีวิน
ในวันนี้ เหมือนวิญญาณ เจ็บป่วยไข้
คล้ายเบื่อหน่าย ดั่งชีวิต จะสูญสิ้น
ธารน้ำใส สองข้างตา ไหลรวยริน
ความหวังสิ้น ภินทร์พัง ดั่งสิ้นใจ
ช่างเหนื่อยล้า เต็มทน จนอ่อนล้า
ดั่งวิญญาณ์ ราวกับแยก แตกสลาย
หัวใจเคย สุขสดใส คล้ายหมองไป
ดังเมฆร้าย บดบังไว้ ให้มืดมน
แสนเหน็บหนาว ชีวา พาใจโศก
วันนี้โลก หมอง
11394
11
0
หน้าส่วนตัว
