ใครรู้เท่า รู้ลึก ฤาสู่รู้ นี่ตัวกู ของกู ใช่ไหม อุดมการณ์ ของกู ประชาธิปไตย มีหัวใจ รักชาติ เกินกว่ามึง กูอุตสาห์ เสียสละ ละสิ้น ไม่โกงกิน ดั่งมึงว่า สักสลึง กูต้องทน เสียงก่นด่า อื้ออึง เปรียบแร้งทึ้ง ตราหน้า สารพัน กูทำดี ไม่ได้ดี มันปวดร้าว ทางยังยาว กว่าก้าวไป ให้ถึงฝัน เพื่อประเทศ เพื่อประชา ขอฝ่าฟัน กูยืนยัน ว่าไม่สน คนประณาม จากกู ผู้ร่อนเร่ สัมภเวสี ผู้สละลิ้นเพื่อแผ่นดิน
ชมพูภูคา J. 26 ก.พ. 2550 21:09 น. - ID 99098 
1083
7
0
26 กุมภาพันธ์ 2550 21:27 น. - comment id 662037
เราชาวกรุงเทพล้วน................โดนหลอก มากตำหนิมากบอก...................สื่อล้วน จำแนกพี่น้องออก ...................เป็นสอง ความชั่วดีถี่ถ้วน .................ไม่ได้ไตร่ตรองฯ มีเพียงความคิดจ้อง ...............ครอบครอง อ้างสิทธิจับจอง ......................ใครไว้ แจงจับใส่เพื่อนผอง ..............ละโมบ ชาตินี่ต้องวางให้ .............เพื่อนพ้องพี่น้องกูฯ ตามสิทธิกฎให้ไว้ .................สวยหรู คอยท่าเพียงอยากดู ............เลือกตั้ง ไม่อยากเสี่ยงอยากชู ..........เพียงสิทธิ โนโหวตชี้นำรั้ง ..............เพื่ออ้างคุณทำฯ (คุณธรรม) สื่อกล้านำหน้าโร่ ................ยำยำ แอบถ่ายแอบลูบคลำ .........เกลือกกลั้ว สังคมสื่อชี้นำ ....................ผิดถูก ประชาธิปไตยหมั้ว (มั่ว)........เพียงพลั้งสำแดงฯ ใคร ผู้ใด ชนรู้ ................มาแฝง นำกฎมาพลิกแพลง .........ทู่เร้ด (ทุเรด) ความผิดใส่ตะแกรง ........มาร่อน เป็นถูก สื่อเน่าน่าสังเวช .............ชั่วร้ายตายเลวฯ ความผิดมากกล่าวอ้าง .......ให้เขว ภาษีความเสเพล ..............ขายชาติ เอาเงินไป่ผูกเปล ............ซื้อสิทธิ ขายเสียง ทุจริตประชาราษฎร์ .........สื่อตั้งประหารฯ อำนาจตรวจสอบให้ ..........เพียงศาล นอกสภารักษาการ ...........เท่านี้ สื่อบ้าอย่าประมาณ ...........การผิด หรือถูก พิพากษาบ่งชี้ ..................รับได้คำตัดสินฯ เราชาวกรุงเทพล้วน .........ได้ยิน สองฝ่ายสองเจตจินต์ ........สองข้าง มิทำผิดฟ้าดิน ..................ไม่ต้อง ลงโทษ ใจร่วมกายร่วมสร้าง ........โลกต้องสรรเสริญฯ คารวะปราชญ์ผู้ .................เจริญ พิณพาทย์ต้องมีเดิน ..........ลูกเน้น ด้วงอู้ระนาดเพลิน ............ทางเอก ฉิ่งฉาบกลับแกละเว้น ........ยกให้เป็นโทฯ จึ่งเป็นดนตรีพร้อม ............วงโต ใช่แต่เพียงวางโชว์ ...........เครื่องฆ้อง ร่วมกันเล่นให้มโห ........รทึกก้อง กังวานกรุง ลุงแก่ลุงไม่ต้อง ...............หลานช่วยเล่นเองฯ
26 กุมภาพันธ์ 2550 21:59 น. - comment id 662957
เขียนได้ดีได้แง่คิดได้คติเตือนใจมีเหตุผลใน ตัว จาก wisatha@mail.com
26 กุมภาพันธ์ 2550 23:30 น. - comment id 662989
เฌอ เร่ร่อน แต่ไม่ร่อนเร่ค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 05:39 น. - comment id 663053
ส่วน ป. เร่ร่อน แล้วก็ร่อแร่ ค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:02 น. - comment id 663081
ตอนนี้แม่มดไม่ร่อนเร่ค่ะ มีที่พักเป็นหลักแหล่งค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:26 น. - comment id 663093
ไม่ร่อนเร่เหมือนกันนะคะ แต่เรรวน อิอิ
27 กุมภาพันธ์ 2550 08:57 น. - comment id 663116
27 กุมภาพันธ์ 2550 09:32 น. - comment id 663125
ถ้าพี่ชมพูให้เอมพักอยู่ที่บ้านพี่ก็จะลดจำนวนประชากรคนหัวใจร่อนเร่และเร่ร่อนไปอีกหนึ่งค่ะ เอมอยากแต่งกลอนได้หลายมุมหลายสไตล์แต่เอมก็แต่งแล้วหยุดไว้สองบรรทัดทุกที แบบนี้ก็ดีเหมือนกันน๊า ... เดี๋ยวเอมจะลองศึกษาไว้ค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 10:13 น. - comment id 663154
จริงด้วย..ถ้าถือไว้ หนัก เลยวาง..สงสารสัมพเวสี ป่านนี้ร่อนเร่อยู่ไหน
27 กุมภาพันธ์ 2550 12:35 น. - comment id 663226
คุณโจร ขอบคุณค่ะ แต่มาแบบนี้ ไปไม่เป็นเลย อย่างไรก็ขอขอบคุณ ในบทกลอนด้วยนะคะ เพราะมาก ๆ
27 กุมภาพันธ์ 2550 16:26 น. - comment id 663409
ที่พักกายไม่เร่ร่อนค่ะ แต่ใจนี่ซิค่ะร่อนเร่อยู่เลย
27 กุมภาพันธ์ 2550 22:19 น. - comment id 663650
อืม....ไม่นี่...กันเองดี...5555
2 มีนาคม 2550 20:07 น. - comment id 665159
10. ความลับมาบอก เป็นเรื่องจิงที่เกิดขึ้น >>เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องน้ำของภารโรง >>แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีนี้ได้ >>จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญาณของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่แห่งเดิม >>ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญญาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ที่รร. >>เป็นเวลาหลาย 10 ปี >>จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มนร.หญิงเข้าไปในห้องน้ำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง >>จึงได้พบกับวิญญาณของเด็กน้อย กำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ >>พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ >>แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื่นเข้า >>จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า >>เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด >>วิญญาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป >>จงส่งต่อไปอีก 20 กระทู้ ภายใน 7 ชม. >>ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เราอ่าน (ขอโทษนะบังเอิญอ่านเข้า เรากลัวจึงต้องส่งต่อ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด