ขงเบ้ง

ตราชู

ขงเบ้ง
	ขงเบ้งหมอดีรู้ทีทัพ
คอยต้อนรับข้าศึกไม่นึกหนี
เปิดประตูเมืองไว้รอไพรี
ทำใจดีดีดพิณกินสุรา
	สุมาอี้อัดอั้นให้ตันจิต
ตะลึงคิดสงสัยเป็นนักหนา
ไม่เห็นมีผู้คนจนปัญญา
เห็นแต่บ้าใบ้อุบาทว์กวาดอะไร
	โยธาฮาเฮบ้างเสสรวล
ขับครวญตามภาษาอัชฌาศัย
ร้องเล่นเป็นลำนำทำนองใน
เพราะขงเบ้งต้องใช้อุบายกล
	ขึ้นไปนั่งบนกำแพงแกล้งตีขิม
พยักยิ้มให้ข้าศึกนึกฉงน
ไพรีมิได้แจ้งแห่งยุบล
ให้เลิกทัพขับพลรีบหนีไป
	ขงเบ้งของจีนเขาดูเคล่าคล่อง
ไวว่องโรมรันมิหวั่นไหว
แต่....ขงเบ้งบ้านเรามิเท่าไร
ทัพลาวไล่หลายแหล่ก็แพ้ลาว
	แล้วเพ้อพกยกตั้ง ความหวังใหม่
หวังได้ใช้สร้างชื่อให้อื้อฉาว
เศรษฐกิจเกินกู่ร่วงกรูกราว
ต้องยอมก้าวหลบฉากไปจากสภา
	บอกไม่ยุ่งการเมืองปลดเปลื้องหมด
แล้วเลี้ยวลดหลายหลากฝีปากกล้า
ยียวน รวนเร หลายเวลา
แกล้งขัดขาแข้งเขาเหมือนเบาความ
	ขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ไม่ตีขิม
พยักยิ้มให้ข้าศึกมันนึกหยาม
คนไทยกัดกันเองไม่เกรงนาม
ไม่เกรงขามทุกข์เข็ญที่เป็นไป
๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐
หมายเหตุ คำกลอนในเครื่องหมายอัญประกาศนั้น คือเนื้อร้อง เพลง จีนขิมเล็ก ของโบราณาจารย์ท่านครับ ส่วนท่านผู้ใดเป็นผู้รจนาทำนองเพลง ตลอดจนเนื้อร้อง ผมต้องกราบแทบเท้าของท่านไว้ ณ ที่นี้ เพราะไม่มีความรู้เฉพาะทางเรื่องเพลงไทยจริงๆครับ แม้กระนั้น พระคุณเลอสรวงของท่าน ยังจารึกในวิญญาณของผม และคนไทยทุกคนนิจนิรันดร์ครับ