ไหนใครว่าฉันแอบร้องไห้ มองเห็นไหมฝันไปใช่หรือเปล่า คิดเองเดาเองผูกเป็นเรื่องราว ช่างโง่เง่าไม่มีแม้เงาน้ำตา ขอบคุณที่แสแสร้งแกล้งห่วงใย รับคืนไปไม่เอาไม่ปรารถนา ถึงแม้มีน้ำตาร่วงหล่นลงมา ขอบอกว่ามีปัญญาแอบเช็ดมัน โปรดรู้ไว้ด้วยว่าไม่ใช่ควาย จะมาสนตะพายง่ายง่ายไม่ใช่ฉัน อย่างเธอนั้นก้อนดินมีค่ามากกว่ากัน ชีวิตคนสั้นจองเวรกันมันไม่ดี เลิกแล้วขอจบไปให้ไกล ขอให้เธอตายไปในชาตินี้ จะกรวดน้ำคว่ำขันส่งอเวจี จบกันทีไม่ปลื้มจึงลืมเธอ
4 ตุลาคม 2549 19:54 น. - comment id 611821
ไม่ปลื้มเหมือนกันค่ะ จบ!!!
4 ตุลาคม 2549 20:05 น. - comment id 611823
บางทีการไร้ความทรงจำมันก้อดีเหมือนกันนะ จำทำไมอะไรที่มันหลอกลวง...จำทำไมคนใจโลเล....แต่ก้อไม่ได้ว่าอะไรลืมกันได้ก้อลืมไป ไม่แคร์อยู่แล้ว
5 ตุลาคม 2549 17:49 น. - comment id 612225
อ่านแล้วดีจัง แต่มันทำไม่ได้ง่ายๆ งั้นน่ะสิ
5 ตุลาคม 2549 21:28 น. - comment id 612312
จ๊า....ใช่แล้ว...ดูละครมากอินค่ะอินณ.คุณปล ยฟ้า
5 ตุลาคม 2549 21:34 น. - comment id 612316
ไม่เคยโลเล ไม่เคยเปลี่ยนไป แต่มีบางคนใช่บททดสอบลองใจหลายครั้งเพื่อความแน่ใจ ก็รู้ว่า...ไม่เคยแคร์กันอยู่แล้ว จะจำทำไมให้เจ็บ ...ขอเวลาหน่อยแล้วกัน...โทษใครได้นอกจากตัวเอง...ไม่รักดี...ขอบคุณน่ะที่อุตสาห์มาย้ำว่าไม่แคร์...ก้ดีจะได้จำใส่สมองที่โง่เง่าว่างเปล่า...ต้องทำให้มันว่างจริงๆได้สักที
5 ตุลาคม 2549 21:38 น. - comment id 612320
ก็ต้องพยายามทำให้ได้ค่ะ...แม้ต้องพยายามทั้งชีวิตก็ตามคุณชมภูคา
16 ตุลาคม 2549 16:21 น. - comment id 615602
ฉันชักจะปรื้มกลอนนี้แล้วล่ะ จบ
23 ตุลาคม 2549 23:07 น. - comment id 618315
ถ้าไม่ปลื้มก็ลืมๆๆมันไปซะ จะได้จบ
30 ตุลาคม 2549 10:06 น. - comment id 621009
ขอบใจที่ปลื้มนนนนนนนน........
30 ตุลาคม 2549 10:07 น. - comment id 621011
ใช่แระ...แน่ถ้ารักอยู่ทำไงหว๊า.......