หากโลกนี้..คือละคร..ยอกย้อนนัก ทั้งตัวหลัก..ตัวรอง..มองผาดเผิน มีบทรักบทโศก..วิโยคเกิน คงเพลิดเพลิน..นั่งดู..ไม่รู้ทุกข์ ทั้งบทบาท..บนฉาก..ก็หลากหลาย บ้างล้มตาย..บ้างอยู่ดี..และมีสุข บ้างสมหวัง..บ้างซานซม.บ้างล้มลุก คงสนุก..สุขใจ..คนได้ดู.. สวมหน้ากาก..ตามบท..กำหนดไว้ ยิ้มละไม..แต่เบื้องหลัง..ยังหดหู่ ยิ่งบทรัก...เร้าใจ..ให้ชื่นชู คนบางผู้..เสแสร้งได้..ไม่ลังเล.. คงไม่ใช่..ตัวฉัน..เป็นมั่นเหมาะ รักจำเพาะ..เกิดจากใจ..ใช่ด้วยเล่ห์ จึงเมื่อพลาด..เมื่อพลัด..ซานซัดเซ ด้วยทุ่มเท..ทุกสิ่ง..อย่างจริงใจ เป็นพระรอง..เป็นตัวร้าย..มาหลายฉาก เพราะเขาลาก..ตามบทเขา..เราหม่นไหม้ เขาถนัด..การละคร..เราอ่อนใจ จึงลาไกล...ไม่ตามห่วง..ทวงค่าตัว.. หลอกตัวเอง..กันต่อไป..ใครอยากหลอก เชิญย้อนยอก...กันต่อไป..ไม่อยากมั่ว สุขเม็ดทราย...ทุกข์ภูเขา..ไม่เอา..กลัว... ใจระรัว..เร่งเร้า..อยากเผาโรง.....
5 กันยายน 2549 15:11 น. - comment id 602946
อ้าว เรามาที่หลัง จะไปดูที่ไหนอ่ะ เล่นเผาโรงไปแล้วอ่ะ
5 กันยายน 2549 10:27 น. - comment id 603555
เราก็ได้ อยู่ในตอน ละครเศร้า ชายโง่เง่า ตามหารัก เป็นภักษา ล่องเรือไป ใฝ่หารัก ทั่วนัครา อยากจะได้ รักนั้นมา คว้าคู่เคียง ไปเกาะช้าง ก็ไม่มี วี่แววเห็น หาจนเย็น เลยเที่ยงนั้น ตะวันเฉียง เค้าพูดภา ษาอังกฤษ ผิดสำเนียง ฉันเลยเลี่ยง เข้าเกาะเต่า เฝ้าหานาง ผู้กำกับ การแสดง อยู่ที่ไหน พาเราไป ผูกสมัคร ความรักบ้าง ค่าตัวเรา ไม่เอาหนอ ขอเพียงนาง มาแนบข้าง แค่หนึ่งโหล ก็โก้พอ...
5 กันยายน 2549 10:50 น. - comment id 603562
โลกนี้คือเครื่องลองของมารร้าย ไว้สอบไล่ว่าใครยังหลงใหล ว่าใครบ้าใครเขลาเฝ้าจนใน หล่มโลกใหญ่ติดตังทั้งชั่วดี โลกนี้ที่แท้คือโรงละคร ไม่ต้องสอนแสดงถูกทุกวิถี ออกโรงกันจริงจังทั้งตาปี ตามท่วงทีอวิชชาลากพาไป
5 กันยายน 2549 15:58 น. - comment id 603637
ได้แต่บอกว่า ดูละครแล้วย้อนดูตัวคับ ชื่นชมในผลงานคุณทุกเรื่องนะครับ แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชม
6 กันยายน 2549 12:52 น. - comment id 603833
คำกล่าวที่ว่า..โลกนี้คือละคร.. เมื่อก่อนอาจฟังดูห่างไกลตัวมากๆสำหรับผม แต่พอย้อนนึกดูอีกครั้ง..ตามสิ่งต่างๆที่ได้พบเจอมา..คำกล่าวนี้..ไม่เคยตกยุคสมัยเลยจริงๆ ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ...
6 กันยายน 2549 12:57 น. - comment id 603837
ถ้าโลกนี้คือโรงละครจริงๆแล้วละก็.. ตัวเราก็คือนักแสดงชั่วคราว..ในบทบาทและลีลาแตกต่าง...หมดเวลา..หมดวาระเมื่อไหร่.. ก็ต้องยกเวทีให้คนอื่นแสดงกันต่อไปแหละครับ...เป็นไปตามวัฏจักรของโลก.. ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ..
6 กันยายน 2549 17:42 น. - comment id 603908
อย่าเพิ่งหนีโรงจิค่ะ แล้วคนดู ร้องไห้ ตาแฉะ กำลังติดละคร ....ดูแล้วได้อารมณ์ เพลินดิ..ดูละครแล้ว ต้องไม่คิดมาก ไม่งั้นปวดหัวตายเลย คนเราต่างกับละคร ตายแล้วฟื้นลุกขึ้น มาหลอกไม่ได้อะดิค่ะ
6 กันยายน 2549 20:13 น. - comment id 603993
โลกนั้นหรือ คือละคร ทุกตอนเห็น มีมากมาย หวังหลีกเร้น ไม่เป็นผล เพราะคนเรา มีหลายชั้น ต่างสังคม จนไม่อาจ อยู่ลอยลม ล้มโรงละคร ชอบดูละครอยู่ 2 ช่อง คือ ช่อง 3 กับช่อง ติดละครมาก ขนาดปิดโทรศัพท์ดูละคร แล้วถ้าคุณเผาโรงละคร แล้วผู้หญิงไร้เงาจะไปดูทีไหนละค่ะ อิอิ
7 กันยายน 2549 23:50 น. - comment id 604367
..ว้าๆๆ อดดูละครแระ เพื่อนเรา เผาเรือน เอ๊ยๆ เผาโรง ซะแระ อิอิ ไปดูโรงอื่นดีกว่าน๊า ม่ะง้อแระ กิ๊วๆๆๆๆ