ตาหารตาหัน

ตราชู

ตาหารตาหัน
กาพย์ดอกแคร่วง ๑๐
(กาพย์ชนิดนี้ ท่านอาจารย์ศิวกานท์ ปทุมสูติ เป็นผู้คิดขึ้น พบได้ในหนังสือ เพื่อนแก้วคำกาพย์ และกวีนิพนธ์เล่มอื่นๆของท่าน
			ครวญใคร่ใจคน
ใจเอ๋ยใจวน							เวียนวง
			งมงายงวยงง
ความดีไปล่ปลง							ปลิดปลิว
			หลายแถวหลายทิว
ต่างยอมนบนิ้ว							นอบพลัน
			ทรัพย์ป้อนซ้อนปัน
รวนเหเรหัน							ห่างคุณ
			เคยธรรมค้ำจุน
เงินล่อก็หมุน							มึนเมา
			เคยเคียดเกลียดเขา
กลับอ้างออกเอา							เออออ
			เช่นนี้นี่หนอ
ไม่รู้จักพอ							เพียงเลย
			เศร้าเอยโศกเอย
ยังเข็ญยังเคย							ยังคง
			เข้ารกเข้าพง
ก้าวเดินกลางดง							กันดาร
			ยลยินวิญญาณ
ยังพาลแผลงผลาญ							เพียบเพ็ญ
			เคยป่าวเช้าเย็น
ไม่เป็นไม่เป็น							คนกลาง
			เกรงร่วงหลุมพราง
พลั้งทิศผิดทาง							ที่เดิน
			เขาเชื้อเขาเชิญ
เอาตำแหน่งเทิน							เทิดทูน
			เงินคำค้ำคูญ
ตำแหน่งเกื้อกูล							กำนัล
			เร็วไวรางวัล
พลิกลิ้นผินผัน							พูดจา
			อ่อนพลันทันตา
ยอมพูดยอมพา-							ทีเผย
			ปรวนแปรป่าวเปรย
ไม่อาจช้าเฉย							เชือนแช
			เพื่อหล้ามาแล
มาเถิดมาแก้							ร่วมกัน
			ตาหารตาหัน
เงินงบครบครัน							ครึ้มใจ
			ตาษิณตาใส
กินเมืองหมองไหม้							มืดมน
			ตาษิณใส่กล
ตาหารก็รน							เร่ารัว
			หนักหนาน่ากลัว
ร่ำไห้ในหัว							อกโหย
			ครางอ่วนครวญโอย
เหมือนแส้ซ้ำโบย							เบียนใจ
			เมืองไทย เมืองไทย
ทำกันฉันใด							ดีเอย
(๒๓ ก.ค. ๒๕๔๙)
หมายเหตุ สำนวน ตาษิณตาใส นี้ ท่านอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เป็นผู้คิดขึ้นใช้ มีปรากฏในคอลัมน์ ข้างคลองคันนายาว เมื่อปี พ.ส. ๒๕๔๘ ทางหนังสือพิมพ์ เดลินิวส์
-----------------------------------------------------------