..... จะอกหักอีกสักหนคงทนไหว ..... แค่เพียงใจไร้ราคาค่าต่ำศูนย์ ..... ด้อยคุณค่าจะว่าไปเหมือนปฏิกูล ..... หรือก็มูลที่ขับถ่ายกลายอาจม ..... จะเหยียบย่ำซ้ำเติมได้ให้หนำหนัก ..... จะหาญหักหรือผลักไสให้สาสม ..... จะจับเหวี่ยงหรือเขวี้ยงใส่ในโคลนตม ..... เชิญทับถมให้สมใจไม่ขัดเลย ..... สาแก่ใจแล้วจงหยุดตรงจุดนี้ ..... เตรียมเข้าที่นะคนดีนั่งเฉยเฉย ..... คอยดูฉันนั้นแสดงบทเชลย ..... เหมือนที่เคยอีกสักหนคนพ่ายรัก ..... เริ่มองก์แรกคือแหกร้องลั่นก้องฟ้า ..... ดั่งอุราโดนผ่าแยกให้แตกหัก ..... ต่อองก์สองเลือดไหลนองล้นทะลัก ..... ด้วยเศร้านักเหมือนตุ้มหนักทุ่มทับใจ ..... มาองก์สามหนามแหลมลิ่มรุมทิ่มเข้า ..... ตามด้วยเขาเหล่ากระทิงวิ่งพุ่งใส่ ..... ไส้ทะลักแหลกสลายทั้งกายใจ ..... จบลงไปในองก์ท้ายตายตกดิน ..... คงสะใจในเรื่องราวที่ก้าวผ่าน ..... คงสำราญซาบซ่านไหมคนใจหิน ..... คงสุขล้ำทำเราบ้าน้ำตาริน ..... รักพังสิ้นคงยินดีเปรมปรีดา
7 มิถุนายน 2549 17:30 น. - comment id 582485
รัก...นะ....รัก
7 มิถุนายน 2549 18:17 น. - comment id 582500
ใครทำอ้ายมอมแมม บอกอัสสุมา จะไปคารวะ สักสองที แหมมาทำอ้ายมอมแมมได้
7 มิถุนายน 2549 18:25 น. - comment id 582503
เธอมีค่านับไม่ได้ อย่าอกหักหนักหนาเลยนะท่าน อย่าหักลาญหัวใจให้ร้าวหมอง คุณค่าที่แท้แล้วดั่งแก้วทอง แม้ใครมองผ่านเลยเฉยตอบแทน ใครเหยียบย่ำหัวอกให้ตกหล่น ผลักไสคนมีคุณหนุนห่วงแหน ฤๅจับเหวี่ยงเขวี้ยงไปให้บี้แบน ทับถมลงสุดแสนเกินรำพัน ใครคนนั้นคงมืดบอดทางความคิด ฤๅมีจิตดำนักเกินจัดสรร หัวใจท่านสุดยอดสุดเทียมทัน ใครคนนั้นช่างโหดร้ายไม่เห็นคุณ. สงสารคนแก่หลายคนที่ถูกทิ้งอย่างไร้ค่า ... จะเล่าเรื่องอะไรให้อ่าน ... อิอิ ชนเผ่าเอสกิโม ... มีประเพณีหนึ่ง เรียกว่า ประเพณีทิ้งคนแก่ คนแก่ที่ถูกทิ้งน่ะ เพราะยินยอมที่จะทิ้งตัวเองด้วย เนื่องจากอากาศหนาวจัด อาหารไม่พอ กลัวลูกหลานจะลำบากเพราะตัวเอง ก็เลยยอมถูกทิ้ง ชาวเอสกิโมจะกลัวผีมากๆ ถ้าใครตาย จะไม่ยอมเอ่ยชื่อคนๆ นั้นจนกว่าจะมีทารกเกิดใหม่ ก็จะเอาชื่อคนๆ นั้นมาตั้งชื่อทารก แหะ ... มาเล่าเรื่อง เอสกิโม เฉยเลย พอดีเห็นภาพ แล้ว อ่านกลอนเลยทำให้นึกถึงเรื่องนี้ สวัสดีฮะ ... เฮียมอมแมม : )
7 มิถุนายน 2549 18:30 น. - comment id 582504
แวะมาอ่านเฉยๆนะค่ะ ให้บัวพูดคงไม่ได้เดียวอารมณ์ร้อนขึ้น เห็นภาพก็รู้ซึ้งดีค่ะ
7 มิถุนายน 2549 19:36 น. - comment id 582507
เขียนได้ถึงของมากๆ งานนี้เยี่ยมจริงๆครับ
7 มิถุนายน 2549 19:56 น. - comment id 582514
โดนจริงๆ
7 มิถุนายน 2549 22:20 น. - comment id 582557
อึมม์..เห็นรูปก็ซึ้งใจแระ มาอ่านบทกวีก็กินใจ...
7 มิถุนายน 2549 22:47 น. - comment id 582560
ของับคุณเกรียงไกร รักก้อรักงับ รักให้มากๆน้างับ .... บอมี่ไผเฮ็ดหยังอ้ายเดิ๊กบักหล่า กล่อนนี่มั่นสองแง่สองงามเด้อานเบิงดี่ๆเด๋อ .... อ่านะ! ไม่ดี ๆ ทิ้งคนแก่ อย่าทำเชียวน้างับ บาปกรรมติดจรวดเด้อ อาเจ้ฯ คุณบัว ไม่หรอกงับเขียนกลอนนี้ก้ออารมณ์ดีง่ะ เป็นกลอนแนวเสียดสีสังคมงับ หุหุ...คุณแทนคุณแทนไท ขอบคุณของับ แบบนี้น้าภาษาอีสานเค้าเรียกว่า \" นั่ว \" อิอิ ไงน้องชายห้วงคำนึง โดนตรงไหนง่ะ รับน้องเหรอ โดนรุ่นพี่แกล้งดิ อิอิ ... พี่ไรไก่ หุหุ ... กินเข้าไปถึงขั้วหัวใจเยยเนาะ
8 มิถุนายน 2549 07:35 น. - comment id 582619
มีค่าสิบบาทพอไหมคะคุณมอมแมม อิอิ เขียนได้ดีจังค่ะบทนี้
8 มิถุนายน 2549 11:45 น. - comment id 582661
คุณเพียงพลิ้ว ขอบคุณของับ ที่แวะมาชม หุหุ .... ค่าต่ำศูนย์ไงง่ะ
9 มิถุนายน 2549 01:52 น. - comment id 582811
9 มิถุนายน 2549 10:17 น. - comment id 582837
ดีงับ นกเล็ก
21 กรกฎาคม 2549 19:21 น. - comment id 591890
เ ห็ น ผ ล ข อ ง ค น หึ ง คำ นึ ง จ า ก ภ า ษ า ก า ย ถึ ง รั ก แ ท้ ดู แ ล ไ ม่ ไ ด้ แ ต่ พ รุ่ ง นี้ ไ ม่ ส า ย ที่ จ ะ รั ก กั น
17 สิงหาคม 2549 16:00 น. - comment id 598455
ไม่เป็นไรน่ะ สู้เพื่อตัวเอง รักน่ะเด็กโง่