ลาเด้อ นาง

ม้าก้านกล้วย

บนขบวนสายอีสานพลุกพล่านแน่น
แห่และแหนขดแขนขาจนล้าหลัง
ชะลอมไข่ไหปลาร้าเสื้อผ้าลัง
ล้วนแต่ตั้งใจไปที่ในกรุง
หวังกันจะไปตายในดาบหน้า
หวังว่าคงจะได้ตามหมายมุ่ง
หวังไว้เก็บเงินได้เป็นไถ้ถุง
หวังสูงถ้าโชคดีมีทางรวย
เสร็จงานนาแล้วไม่ยอมย่าน
ไทอีสานบ้านเราเขาไม่ช่วย
แม้นเกียจคร้านเหนื่อยล้าหรือจะรวย
ต้องไปฉวยเสี่ยงสุ่มดุ่มหางาน
ฝากอีพ่ออีแม่ แด เด้อนาง
อยู่ว่างว่างเจ้าคอยดูอยู่ที่บ้าน
แล้วจะซื้อแหวนหวีเสื้อสีหวาน
แม็คโดนัลด์พิซซ่ามาฝากน้อง
จะเร่หาบไข่ปิ้งไปค้าขาย
อาจจะไปขับแท็กซี่รี่ขึ้นล่อง
ขายส้มตำปิ้งไก่ปลาแดกบอง
จะไปร้องขายค้าที่หน้าร้าน
ไปทำงานก่อสร้างนั่งร้านสูง
ขายก๋วยเตี่ยวโต้รุ่งก็บ่ย่าน
งานมากมายล้วนได้ไทอีสาน
ที่บากบั่นทนทำประจำวัน
จนเหมือนเฟืองขับเคลื่อนพลังไท
ดูยิ่งใหญ่ น่าภูมิใจ ว่าไปนั่น
แต่ความจริง ที่แท้ แค่คนงาน
กินรายวัน ร่ำไป ไม่เคยมั่งมี
ฝากใจ อ้ายไว้ แด เด้อนาง
ไม่ใช่ว่าพอห่าง นางก็หนี
ลืมอ้าย คนจนจร วอนคนดี
อย่าได้หนีอ้ายไป หาไผเด้อ 
เด้อนาง เดอ เด้อ เด้อ นางเดอ
  (ม้าก้านกล้วย)