อยากจะอ้อนอ่อนหวานลดกร้านหน่อย อย่าใจน้อยขึ้งโกรธพิโรธขุ่น การออดอ้อนออเซาะพะนอคุณ มิใช่หมุนโกรธกริ้วริ้วตีนกา อยากเขียนบทรสคำย้ำโศกเศร้า ทั้งเปลี่ยวเหงาเว้าวอนตอนแดดจ้า คงอนาถบาดจิตอนิจจา นึกขึ้นมาน่าขำทำไม่เป็น มองท้องฟ้าสดใสแผ่ไพศาล แต่นงคราญบูดบึ้งจึงมิเห็น เมื่อไร้จิตคิดหวนทวนประเด็น สุดลำเข็ญอยากอ้อนกลับงอนเอง จะหาคนมารักคงยากหน่อย เมื่อมิปล่อยวางใจใฝ่อวดเบ่ง เพียงแค่เริ่มเติมใจในบทเพลง นางก็เร่งบทบึ้งกึ่งโกรธา อยากจะมีอารมณ์ผสมผสาน ฝึกหัดการรับฟังยั้งทีท่า ก่อนจะเอ่ยเผยโอษฐ์พิโรธจา แยกคุณค่าจริงใจ-ไหนแกล้งชม อยากจะเขียนบทกลอนออดอ้อนรัก สื่อสมัครรักก่อนอรชรข่ม เมื่อมิได้ดังมาดใช่ฟาดจม ฝึกอารมณ์ให้เย็นเช่นฟ้าใกล --------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๔๙
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 25 พ.ค. 2549 23:53 น. - ID 89631 
1596
2
0
26 พฤษภาคม 2549 01:43 น. - comment id 579692
....... ตั๊บแก ..............
26 พฤษภาคม 2549 07:17 น. - comment id 579707
... สวัสดีครับ ตัวเล็ก สอนใครหัดอ้อน เหรอครับ ใช่คนเดียวกับที่ผม คิดหรือเปล่านะ?
26 พฤษภาคม 2549 07:24 น. - comment id 579710
สวัสดีค่ะ บางอารมณ์อยากอ้อนป้อนคำหวาน บางอาการ...อยากด่าฆ่าให้ตาย บางทีก็อยากจะพาลหว่านกระจ่าย คอยวุ่นวาย...คนไปทั่วขอมั่วหน่อย...
26 พฤษภาคม 2549 09:57 น. - comment id 579734
นั่นสิ.. คิดตามน้องเก็นเหมือนกันแฮะ
26 พฤษภาคม 2549 12:31 น. - comment id 579772
ทุกวันนี้ เพื่อนครูขาดขวัญและกำลังใจ ทั้งครูภาคใต้และภาคใหน ๆ เพราะอาจถูกพรากจากคนที่ตนรักไปเมื่อไร ก็ไม่อาจคาดเดาได้ ทำให้นึกถึงกลอนเก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้เมื่อวันเก่า ๆ ขอนำกลับเอามากล่าวขานเป็นกำลังใจกันและกันอีกครา...เด้อ เพื่อนครู ------------------------ ให้สนุกสุขกับงานที่ผ่านเข้า ตั้งแต่เช้าจรดเย็นเฉกเช่นเก่า งานวันดีลิขิตพินิจเอา ด้วยตัวเราจัดหาตามกระบวน งานแม่พิมพ์ยิ้มแย้มและแจ่มจิต หากพินิจให้ดีนั้นมีส่วน สรรค์และสร้างสังคมให้สมควร แม่พิมพ์ล้วนเห็นค่าเยาวชน เด็กวันนี้มีครูเอ็นดูช่วย จะอำนวยให้เรียนเพียรฝึกฝน ด้วยชีวิตจิตวิญญาณประมาณตน เสริมค่าคนให้กล้าปัญญาภรณ์ สู้ต่อเถิดเลิศแล้ววะแวววับ เห็นครูรับอาสาเข้ามาสอน แม่พิมพ์งามทำให้ศิษย์อาวรณ์ ต่างอาทรต่อกันนิรันดร ------------------------ บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ ขอบคุณครูวรรณา จากจังหวัดปราจีนบุรี ที่มีส่วนให้เกิดบทกลอนนี้ ขอมอบแด่เพื่อนครู ผู้รักและศรัทธาในงานแม่พิมพ์ของชาติทุกท่าน อืม...เรื่องจะสอนใครนั้น ไม่สำคัญเท่าสอนตัวเราเองดอกนะ ขอบคุณ/ขอบใจ ที่ทักทายกันและกัน
27 พฤษภาคม 2549 09:38 น. - comment id 579918
แวะมาอ่านค่ะผ่านมาชมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
