บนเส้นทางข้างหน้าต้องผันผ่าน ข้ามโตรกธารฝ่าพงหญ้าแลขวากหนาม ขัดเคืองแค้นหัวใจเจ็บเกินปราม โดนประณามเข่นฆ่าวาจาคน ผิดหรือที่หัวใจไม่เข้มแข็ง คำรุนแรงหยามหมิ่นให้สับสน แม้ชีวิตวุ่นวายเกินจะทน ไม่กังวลเพราะศรัทธาให้ฝ่าไป หรือว่ามีหน้าไหนไม่พลั้งผิด แสร้งจริตว่าตัวข้าน่าเลื่อมใส อุดมการณ์สลักไว้ใต้จิตใจ แล้วพร่ำไปให้ชนโง่โถเยินยอ กลับมาเถิดหัวใจแบบมนุษย์ ไม่สิ้นสุดอารมณ์โลภโกรธเกลียดหนอ คราเมื่อเจ็บให้รู้เจ็บจนเกินพอ ยามเมื่อท้อใจมันท้อควรจดจำ อย่าตีค่าหัวใจแค่เครื่องจักร ป้อนความรักกำหนดได้ใยถลำ คิดเบ็ดเสร็จผลผลิตเป็นกอบกำ ไม่ชอกช้ำด้วยหัวใจคล้ายเครื่องกล จิตมนุษย์นี่ไซร้ยากแท้จะหยั่งถึง ครุ่นคำนึงถึงเรื่องราวเกิดก่อผล ขาดยั้งคิดติดที่ใจยอมจำนน เป็นทาสตนตามจิตพินาศพลัน แต่รอก่อนแม้ล้มใช่สิ้นไร้ จงภูมิใจได้ลิ้มรสทุกสิ่งสรรพ์ ความปวดร้าวว่างเปล่าเศร้าดึงดัน กำแพงกั้นหัวใจจึงใฝ่ทราม หากวันวารคล้อยเคลื่อนคงเลือนผ่าน สิ่งสามานย์ชั่วช้าแสนหยาบหยาม ให้เวลาช่วยหล่อเลี้ยงทุกโมงยาม หวังให้หนามหัวใจถ่ายถอนเอง ***บางทีคนเราก็ทำผิดได้ แต่เมื่อสำนึก ***สิ่งเหล่านั้นก็คือบาดแผลที่ย้ำเตือน ***ถ้ายังอยากกรีดซ้ำที่แผลเดิมอีกก็ตามใจ
ชมพูภูคา J. 15 ก.พ. 2549 17:09 น. - ID 86588 
1361
4
0
15 กุมภาพันธ์ 2549 17:30 น. - comment id 561140
เดินผ่านห้องนี้เลยแวะมาทักทายเจ้าของห้องค่ะ \"คำตอบของคำถามอยู่ในตัวเรา...\"
15 กุมภาพันธ์ 2549 17:51 น. - comment id 561152
ยาวเลยเนาะ... ขมปี๋เลยใจใครเนี่ย
16 กุมภาพันธ์ 2549 04:59 น. - comment id 561235
หวานเป็นลม ขมเป็นยา
16 กุมภาพันธ์ 2549 11:06 น. - comment id 561304
ถ้าขมเหมือนบอระเพร็ช จะเผ็ดเหมือนพริกเผา นะจ๊ะ อิอิง
16 กุมภาพันธ์ 2549 13:06 น. - comment id 561352
สวัสดีค่ะ แวะมาป่วนไปงั้นแร่ะ... ใจนี้มันกลับเค็ม หลังจากที่หมักหม่มความขม ได้ที่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
