เคยสัญญากับลูกไว้ ในวันเด็ก จะพาเจ้าตัวเล็กไปเที่ยวบ้าง พ่อทำงานขับรถล่องต้องจำห่าง แล้ววันว่างอยากกลับมาพาลูกไป วันนี้ วันเด็กแล้ว ยังไม่ว่าง หากหนทางห่างกว่าไปหาได้ แต่สัญญาพันผูกลูกผู้ชาย ยอมเร่งรวดงวดสุดท้ายจะได้พัก ส่งของเสร็จแล้วต้องรีบล่อง ไม่มองซ้ายขวาล่าเลยนัก แม้นข้างหน้ากันดารมีด่านดัก กูจะหักด่านไปให้ท่วงทัน ยอมอัดยาบ้าใช้ให้ตาตื่น ดึกดื่นแค่ไหนแม้นใจสั่น ไม่หยุดรถเหนื่อยล้าลงเริ่มงงงัน ยานั้นช่วยไว้ไม่ให้ทรุด ถึงเมืองล่วงเลยไปบ่ายกว่ากว่า ไฟแดงข้างหน้าขวางไม่ยั้งหยุด ปาดซ้ายแซงขวาคราเร่งรุด อุตลุดจนพลาดเกี่ยวเฉี่ยวข้างทาง โดนเด็กขายพวงมาลัยเข้า โอเจ้าโชคร้ายใยมาขวาง ต้องรีบไปจำใจข้าไม่ว่าง แต่ในรางเลือนสุดท้ายคล้ายลูกเรา. - ( ม้าก้านกล้วย ) -
6 มกราคม 2545 21:32 น. - comment id 28998
ได้อ่านบทแรกไปแล้ว ได้มาอ่านบทนี้อีกยิ่งเศร้าเข้าไปอีก โชคชะตาเล่นตลกเนอะ
7 มกราคม 2545 01:46 น. - comment id 29015
มาติดตามต่อจ้า....
7 มกราคม 2545 04:50 น. - comment id 29019
อ่านแล้วเจ็บในใจเนาะ
7 มกราคม 2545 20:33 น. - comment id 29142
อ่านแล้วเศร้าใจจังเลยช่างเข้าใจหยิบยกความเป็นจริงของสังคมในแง่มุมหนึ่งมาเขียนได้อย่างดีจังเลย ชอบทั้งสองบทเลยค่ะ
7 มกราคม 2545 22:07 น. - comment id 29165
เศร้าจังเลย...
7 มกราคม 2545 22:45 น. - comment id 29169
ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็คงเศร้ามากเลยล่ะ .. {._.} อ่านแล้วหดหู่จริงๆเลย