เมื่อก่อนนั้นมีเมียละเหี่ยจิต ตูหนอตูทะลึ่งคิดผิดมหันต์ เคยสดใสเริงรื่นทุกคืนวัน ช่างคิดสั้นคิดใหม่มิได้เลย เบื่อบางทีก็ใช้ไปซักผ้า ทำเป็นพูดจ๊ะจ๋ามามาดเฉย อารมณ์นั้นเดือดปุดมิหยุดเลย ฉันจึงเอ่ยเสียงแหบแฟ๊ปอยู่ไหน ตั้งแต่ตกเป็นของเมียเหมือนเบี้ยล่าง ดูเคว้งคว้างเสียจริงยิ่งสงสัย เพื่อนมาชวนฉลองถองเมรัย มันคอยไปตามคุม ! เฮ้อกลุ้มจัง อยากจะหนีออกไปให้ไกลบ้าน เมื่อซมซานซ้ายมาขวาทีหลัง พอสองมือประกบตบเสียงดัง ต้องทรุดนั่งพร้อมก้มประนมกร...เฮ้อ... แต่ยังดีที่อยู่ในโอวาท มิบังอาจลืมจำคำสั่งสอน ก็บอกทุกราตรีที่จะนอน ต้องคลานมาเรียกตอนก่อนขึ้นเตียง.....เอ่อ ???? ก็เพียงเพราะเรือนหอฉันมันคับแคบ จึงต้องแอบซุ่มไว้ไร้สุ้มเสียง ประสาทหลอนทุกครั้งฟังสำเนียง ต้องแอบอยู่ใต้เตียงเสมอมา พอทะเลาะเบาะแว้งเธอแกล้งบ่น ฉันก็ทนเงียบไว้ไม่ถือสา ไม่อยากเถียงต่อปากมากวาจา เผชิญหน้าผ้าหลุดก็หยุดบ่น ๕๕๕๕๕
11 ตุลาคม 2548 07:45 น. - comment id 525806
อ๋อ...ท่ไม้ตายอยู่ที่บทสุดท้ายนี่เอง..555... ระวังแอนตาซิลแจกรางวัลนะคุณเรไร...
11 ตุลาคม 2548 09:37 น. - comment id 525834
ใช่หวาดกลัวเพียงแค่ .. ขี้เกรงใจ สั่งอะไร รอไป เด๋วทำให้
11 ตุลาคม 2548 11:52 น. - comment id 525883
อั่นแน่ บอกใครต่อใครว่า..ไม่มีเมีย .. ไหง๋ เขียนซะ แจ่มแจ้งแดงแจ๋ขนาดนั้น ไม่ต้องมาเถียง ไปเลย ไปรดน้ำต้นไม้ซะ .. ฝนมันไม่ตกในบ้านหรอก ต้นที่อยู่ในบ้าน หยอดน้ำบ้างสิ ใบเฉาแล้วมั๊ง เสร็จแล้ว ก็อย่าลืมจัดการตู้ปลาล่ะ เดี๋ยวตู้นั้นร้าว ตู้นี้รั่ว หยอกกันยังไง ไปชนตู้ปลาเข้าให้.. ดูสิ ของดี ๆ ชำรุดหมด ฮา ..
11 ตุลาคม 2548 12:50 น. - comment id 525915
เอ่อ....อ่า.......พูดไรมะออก ..ขำ..วุ้ย
11 ตุลาคม 2548 15:09 น. - comment id 525965
555+ ขำอ่ะพี่ต่อ ขำตอนท้ายอ่ะพี่ .... มีดีอยู่สุดท้ายนี่เอง 55555+ แวะมากวนนะคะพี่
11 ตุลาคม 2548 16:01 น. - comment id 525976
เอ....ไม่ได้กลัวเลยเนอะ แค่เกรงใจ..... ฮาจังเลยค่ะ
11 ตุลาคม 2548 16:33 น. - comment id 525997
มีไม้ตาย .. กำราบ .. ได้ไม้เดียว .. หากอีกหน่อยหมดแรงล่ะแย่เลย .. คงต้องอยู่ใต้เตียงต่อไป .. มิได้ดูเดือนดูตะวัน .. หมายถึงหมดแรงตะครุบผ้าที่หลุดนะ .. .. .. ม่ายช่ายอย่างอื่น ..
11 ตุลาคม 2548 17:45 น. - comment id 526062
.-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. ลงจาก.....ยอดดอย .-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-. มาเยี่ยมชมผลงาน ผมหรือกลัว -:- เรไร -:- สาวแม้วใจดี ไม่ดุ ใจดี ไม่เคยทำร้ายใคร โดยเฉพาะ หัวหน้าครอบครัว จะนับถือมาก ..... ปกากะญอ......
11 ตุลาคม 2548 19:10 น. - comment id 526084
lสนุกดีจัง..ไปอ่านอีกภาคที่ 1+1 = 1 ก็ยิ่งสนุก
11 ตุลาคม 2548 22:08 น. - comment id 526118
เหอ ๆ ๆ ไม่กลัวเหรอ นั่นไงหลบให้ดี ไม้ตีพริกลอยมาโน่น
12 ตุลาคม 2548 10:19 น. - comment id 526250
ก่อนหน้านั้นว่ารักสลักจิต พอจีบติดกลับเปลี่ยนน่าเวียนหัว ใจหนอใจผู้ชายช่างน่ากลัว ยอมพันพัวหนหลังหวังใดกัน ใช้ถูบ้านซักผ้าทำหน้าหงิก ใช้ผัดพริกกลับแกงมัสหมั่น ใช้ล้างรถยังผลัดขัดอีกวัน ใช้วันจันทร์ทำเสาร์ทนหาวรอ เปลี่ยนหลอดไฟสักทียังชีช้ำ ทนหน้าดำคุยกันมันเหลือขอ บอกประหยัดช่วยชาติน่าฟาดคอ ไม่ช่วยถ่อช่วยค้ำกรรมของเมีย รดต้นไม้แค่นี้สี่ห้าไร่ ทำร้องไห้หาผู้ช่วย..ฮ่วย! ละเหี่ย ทีไม่ใช้กลับขยันหมั่นนัวเนีย น่าอ่อนเพลียหัวใจ..ให้ระอา คอยแนะนำกลับมองน้องขี้บ่น ถ้าไม่สนกลับตามคอยถามหา แต่ห่างกันเพียงวันมันชืดชา ดูเหมือนว่าขาดอะไร..ที่ใจชิน มอบให้ลุงแล้วกัน อ่านงานลุงแล้วมันอดไม่ได้น๊า..อิอิ..
12 ตุลาคม 2548 22:15 น. - comment id 526546
ผมกลัวแต่ไกรกรรจากช่างตัดผมมาหั่นคร๊าบ