พ่อจ๋าหนูอายุสี่ขวบ รายที่สอง หนูเรียนอนุบาล แม่หาบคานขายส้มตำ ตากแดดจนตัวดำ ต้องเลี้ยงลูกถึงสี่คน พ่อตายไปหลายปี แม่ยังสาวหนุ่มยังสน พ่อเลี้ยงก็เวียนวน คนเก่าไปคนใหม่มา หนูไม่ต้องการพ่อ ทั้งพอใจใครนินทา เป็นเด็กอนาถา กำพร้าพ่อก็ยินดี ไยแม่จึงยัดเยียด หาพ่อใหม่ให้ทุกที เผลอแม่เขาตบตี และเตะผางเข้าข้างฝา วันนี้แม่ไม่อยู่ หนูแสนกลัวตัวสั่นชา เขาจับหนูถ่างขา แล้วกดทับอย่างกลัดมัน ข่มขู่กูจะฆ่า โอ้แม่จ๋าอยู่ไหนกัน พี่กลับมาไม่ทัน หนูสิ้นฝันของวัยเยาว์ พ่อจ๋าอย่าทำหนู มึงลูกกูที่ไหนเล่า แม่มึงกูเบื่อเอา นังพี่สาวจงเตรียมใจ! น้ำตาหนูไหลพราก มันฝากหนองไว้กองใหญ่ กลีบอ่อนเกินชอนไช กระนั้นไซร้ใช่พ้นกรรม บวมเป่งบาดแผลเปิด หนูตะเพิดไอ้ริยำ โตขึ้นมึงจงจำ กูจะขย้ำหัวใจชาย!!
วาทิพย์ 23 ส.ค. 2548 11:16 น. - ID 80133 
1929
2
0
23 สิงหาคม 2548 12:12 น. - comment id 507535
น่าสงสาร สังคมไทยยังมีปัญหานี้อีกมาก ทำไงแก้ไขปัญหานี้ได้นะ
23 สิงหาคม 2548 16:01 น. - comment id 507662
เรื่องมันเศร้าครับ เรื่องแบบนี้มีมากขึ้นทุกวัน ทำไปได้ไง
23 สิงหาคม 2548 19:59 น. - comment id 507787
เมื่อไหร่หนอ เหตุการณ์เหล่านี้จะจบสิ้นสักที เป็นเรื่องเศร้าจริง ๆ
23 สิงหาคม 2548 20:46 น. - comment id 507823
อ่านกลอนบทแรกด้วยนะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79797.html แล้วก็กลอนอื่นๆ(ไม่ค่อยมีคนโพสเลยค่ะ) เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า......
24 สิงหาคม 2548 00:07 น. - comment id 507881
อ่านมาแล้วทั้งสองบท ......... เฮ้อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
