คำให้การของเมียเช่า

วาทิพย์

ฉันอยู่ที่ภูเก็ต                           ระเห็จมาจากขอนแก่น
ขายตัวไปทั่วแดน                    ไม่อยากทำก็ต้องทำ
ฟุตฟิตและฟอไฟ                     ไอเลิฟยู โอเวลคัม!
ตากแดดจนตัวดำ                    ไม่ยี่หระผู้ชายไทย
หนทางแห่งความทุกข์            เราแลกสุขกันใช่ไหม
รสสวาทบำเรอไป                    เงินก้อนใหญ่ให้ฉันมา
ในนามของสามี                       ยูซื้อที่มีราคา
รีสอร์ต ณ ริมผา                       สัมปทานอีกอักโข
หนทางแห่งความสุข               ฉันยอมทุกข์ไม่ยอมโซ
แล้วไยมาเยโย                          ทำยึกยักเกินสัญญา
เรียกร้องอะไรเล่า                     คนมันเขลาตามประสา
บ้านนอกและคอกนา               เพียงใจกล้าใช่เก่งเกิน
ยั่วยวนไปตามกรรม                อย่ายีย่ำให้ยับเยิน
ทนงั่งก็เพื่อเงิน                        ไม่มีใจไม่มีจินต์
ยูคิดว่าฉันคือ                           กะหรี่หรือจึงหยามหมิ่น
ด่าทอทั้งติฉิน                          ว่างี่เง่าไม่เข้าใจ
อยากได้ผู้หญิงดี                      มีปัญญาสมองใส
ใครใช้เล่าใครใช้                      ให้มาคว้าเมียเช่าครอง
ถ่มถุย! สมน้ำหน้า                  หนอยชะช้า! อย่าจองหอง
เราต่างก็แลกทอง                    บนทางเถื่อนทุลักทุเล
ดูดดื่มแค่ผิวดำ                         กี่ฉนำก็จำเจ
ไม่นานก็หันเห                         ต่างโหยหาสันดานตัว
ได้เงินมาเป็นกอบ                    ฉันก็ลอบไปเกลือกกลั้ว
ผัวน้อยก็คือผัว                         ยูก็มั่วสาวบาร์มันส์
มีเงินไม่มีสุข                            เหมือนติดคุกทั้งเธอฉัน
แล้วเราก็เจ๊ากัน                        จะดึงดันจะโทษใคร
บอกมาแค่คำเดียว                    ไม่อยากเอี่ยวก็ย่อมได้
เพียงยูไสหัวไป                        แผ่นดินไทยจะงอกงาม
อยากอยู่ก็ต้องทน                     ผจญเมียผู้แสนทราม
ไม่ต้องมาลามปาม                   ตั้งคำถามเกินความรู้
เวลคัม...โอ้เวรกรรม!         หัวอกช้ำจริงหนอตู
พิซซ่ากับปลาทู                       จะทู่ซี้สักกี่น้ำ!
ปลาร้ากับสตูว์                         จะทู่ซี้สักกี่นาน!