ลักษมณ์

1 กรกฎาคม 2548 04:21 น. - comment id 486334

ราวจะพลันกลบเสียงหัวใจลงกับกาย ..

ครับ

อัลมิตรา

30 มิถุนายน 2548 11:28 น. - comment id 486344

เฮ้อ .. อาหมอ มาอวดพระอาทิตย์ตกน้ำ ที่เกาะสีชัง เหมือนที่ปู่ลิงโทรมาอวดเลยค่ะ    ตอนนี้ตัวงอนเท่าฝาบ้านแล้วนะคะ กำลังจะขยายเท่ากำแพงบ้านแล้ว ค่ะ

แก้วนีดา

30 มิถุนายน 2548 11:55 น. - comment id 486360

อย่างสิ้นหวังในชีวิต
สุริยาจรใช่ไม่หวนมา
วันรุ่งก็พบเห็นกันอีกครา
ตะวันยังคงขึ้นณขอบฟ้าเดิม

ขอเพียงท่านอย่างสิ้นพลังใจ
ขอเพียงท่านหวังมุ่งไปข้างหน้า
ขอเพียงท่านยังมีกำลังวังชา
ที่จะออกเดินฝ่าฟันไปในหนทาง

มาส่งแรงใจช่วยอีกหนึ่งแรงใจค่ะคุณหมอ.......

ลี่...ชวนมาเยือน

30 มิถุนายน 2548 12:19 น. - comment id 486381

อีกอารมณ์ของตอนใกล้ค่ำนะคะ....


..... ใกล้ค่ำ .....

๏ เรื่อฉายเพราะสายสุริยะแสง	
รวิแดงประดับบน
จบจรจะรอนชุติ ณ หน
นภผ่อนบ่ร้อนเห็น

๏ เหลื่อมพรายประกายยลจะชวน
ระดะอวลละอองเย็น
ล่วงวันและพลันระอุจะเร้น	
ขณะค่ำจะดำเนิน

๏ อำลาคณาคณะวิหค
ผละผกและโผเพลิน
กู่เสียงผสานกษณะเหิน
เสนาะห้วงรหัสไพร

๏ ทำนองคระลองหทยะชื่น
ภวรื่นสราญใจ
ห่มหายสลายทุรสมัย
ยุติย่ำ ณ ค่ำคืน
..................................................................
ลี่...ผู้มาเยือน
.

ม้าก้านกล้วย

30 มิถุนายน 2548 12:24 น. - comment id 486390

ตะวันลับดับกาลเพื่อผ่านพ้น
เตือนตนให้ตระเตรียมเปี่ยมคำสอน
เช้าจวบเย็นย่ำยัน ตะวันรอน
เป็นบัญชรหลักธรรมสำคัญนัก
หากมิหลงไหลลืมปลื้มวาระ
ก็จะขาน ข้อข้องไจ ให้รู้จัก
เผ่นผายเวียนว่ายมิวายพัก
คือหลักสัจธรรมนำชีวิต
ก่อนนั้นยังเป็นเช่นแดดจ้า
สาดแสงแรงกล้าท้าลิขิต
กระหน่ำองค์ส่งแสงด้วยแรงฤทธิ์
แผดพิษสุรียะคณานับ
บัดเมื่อยามสนธยาเยือน
แดดร้อนรอนเลือนเหมือนตกอับ
รอยามสุรียาจะลาลับ
เพื่อพบกับราตรีที่มืดมิด
บั้นปลายสายตาชราแล้ว
ไร้แววสว่างวับดับสนิท
เปรียบเช่นยามสุดท้ายบปลายชีวิต
รอจะปิดตาจบกลบดินลับ
แล้วรอวันรุ่งของพรุ่งนี้
เพื่อจะชุบชีวีนี้คืนกลับ
บุญกรรมทำใดไว้รอรับ
เริ่มชับเคลื่อนกรรมที่ทำไว้

แม่จิตร

30 มิถุนายน 2548 13:14 น. - comment id 486462

งานงามกันทั้งนั้นเลยครับ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

30 มิถุนายน 2548 13:32 น. - comment id 486479

อาหมอ..แวะมาอ่าน..พร้อมกับขอยาแก้ช้ำในหน่อยครับผม..แบบว่าบินไม่ดูชนโครมเบ้อเร่อเลยครับ...(ลิงกัดปีก)

ผู้หญิงไร้เงา

30 มิถุนายน 2548 14:07 น. - comment id 486497

ตะวันลับดับลงอยู่ตรงหน้า 
หมู่นกกาบินกลับมาหาสถาน
แถมพระจันทร์เลื่อนคล้อยมาลอยบาน
ให้สราญในอารมณ์สมฤดี

กลอนไพเราะมากเลยค่ะ

idaho

30 มิถุนายน 2548 17:41 น. - comment id 486612

ทิฆัมพร

1 กรกฎาคม 2548 10:42 น. - comment id 486798

ชอบท่อนนี้มากจริง ๆ ขอคารวะจ้า

ม่านราตรีคลี่ผืนเข้ากลืนภพ 
โลกสยบยอมยอบใต้ขอบขึง 

แวะมาทักทายกันค่ะ

ราชิกา

1 กรกฎาคม 2548 18:16 น. - comment id 486996

แวะมาอ่านงานงามของคุณหมอหนุ่ยค่ะ..

ประกายดาว

1 กรกฎาคม 2548 19:15 น. - comment id 487035

แม้ไร้สิทธิ์ตอบต่อข้อคำถาม
    ต่อข้อความจากใจให้ใครเห็น
    แต่ขอมองทุกอย่างอย่างใจเย็น
    อ่านข้อความที่เห็นอยู่ในใจ

   พลังใจแรงใจจากใครหนอ
   ที่สานต่อความฝันพลันสดใส
   ทุกหยาดหยดพลังหลั่งน้ำใจ
   สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ..ให้..หวนคืน

   ตะวันลับดับลาฟ้าวันใหม่
   สว่างใสลาดาวที่พราวฟ้า
   อยากลบเลือนแรงใจใครสักครา
   ชุบชีวาฟ้า..ใหม่ให้ใสงาม