อย่าถือสาเลยได้ไหม ที่วางฟอร์มใส ่ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น อย่าลืมว่า..ในวันสุดท้าย ที่พบกัน แม้แต่ความฝัน เธอยังเหยียบมัน จมดิน ที่จริง กว่าจะมีวันนี้ ก็ผ่านมายากเต็มที การอยู่ความหวังที่สูญสิ้น เรียงร้องจากใครไม่ได้..ตะโกนก็ไม่มีใครได้ยิน กี่หยดน้ำตา ต้องรดริน ชะล้างใจ กับคนที่ให้บทเรียน ราคาแพง ถ้าเป็นเธอ เธอจะเสแสร้ง ทำดีด้วยไหม ? อาจเพราะฉันไม่รู้ว่า จะลืมเรื่องที่ผ่านมา ได้อย่างไร การพูดคุยกับเธอ อย่างสนิทใจ... จึงเป็นเรื่องยากเกินไป ที่จะทำ..
11 ธันวาคม 2544 10:39 น. - comment id 24302
ลึกซึ้งกับสิ่งที่เขียนมากเลย .. กลอนบทนี้ของนู๋..โดนความรู้สึกจัง ๆ เหมือนกัน ..คิดถึงนู๋จังเลย ^__^
11 ธันวาคม 2544 13:57 น. - comment id 24341
การไม่โกรธเป็นพรอันประเสริฐนะแพรวา... พระท่านว่าไว้...(ล้อเล่น)..เก็บใจของเราไว้เริ่มกับวันใหม่ใจใหม่ ๆ ที่สดใสกว่าใจของคนเก่า ๆ ดีกว่านะครับ
11 ธันวาคม 2544 15:08 น. - comment id 24352
โดนใจจัง ทำกับเราเจ็บแสบนัก ยังจะให้รัก....ใครจะทำไหว ไม่ให้โกรธให้เกลียดยังลำบากใจ ให้พูดคุยอย่างไม่คิดอะไร ยิ่งยากแก่การทำใจมากเลย เพราะดีค่ะ
11 ธันวาคม 2544 16:45 น. - comment id 24377
ประสบการณ์ตรงหรืออ้อมสามารถช่วยได้จริง อิ อิ หรือเปล่า แพรวา
11 ธันวาคม 2544 18:24 น. - comment id 24391
เขียนได้ดีจังเลยจ้ะ ชอบงานที่ให้ความหมายและเข้าถึงอารมณ์ ของแพรวา มากจ้ะ อยากเขียนได้แบบนี้บ้าง ยังรับใครเป็นศิษย์ ได้บ้างเปล่าล่ะ จะขอสมัคร คนนึง
12 ธันวาคม 2544 05:25 น. - comment id 24546
ยอดเยี่ยมเหมือนเดิมจ้า.... ชื่นชม
12 ธันวาคม 2544 08:40 น. - comment id 24561
เพราะจังเลยค่ะ อ่านแล้วชอบเลยล่ะ ความหมายคงเหมือนเพลง ไม่ไว้ใจตัวเอง ชอบจิงๆ เลย ^-^
12 ธันวาคม 2544 11:44 น. - comment id 24580
อ่านแล้ว เพราะจังเลย...แต่ละกลอนย่อมมีที่มาและที่ไป..มาจากประสบการณ์ใช่ป่าวๆๆ.....
12 ธันวาคม 2544 11:58 น. - comment id 24585
ยิ่งเจ็บต้องยิ่งยิ้ม กลมกลิ้งทันเกมเป็นต่อ ยิ่งเศร้ายิ่งช้ำยิ่งท้อ เขาก็จะยิ่งสาใจ! พบหน้ามองเขาเหมือนอากาศ เลิกวาดวิมานหวั่นไหว แค่คนผ่านมาผ่านไป แม้เสียใจคนอย่าเขาไม่คู่ควร!นะ
12 ธันวาคม 2544 12:01 น. - comment id 24587
รู้รสรักมามากมาย เจ็บเจียนตายยังเฉยเฉย วันหนึ่งจะผ่านเลย คนเคยเคยแค่ผ่านไป รักคนดีในวันหน้า ที่ฟ้าดินประทานให้ วันนี้ไม่ถึงตาย แค่ร้องไห้ได้บทเรียน(ไว้สอนใจ)