๏ อยากเอ่ยคำพร่ำพรอดออดฉะอ้อน อยากเว้าวอนวาทีที่อ่อนหวาน อยากกระซิบกระซาบสั่งทั้งวันวาร อยากไขขานความคำทุกค่ำคืน ต้องยับยั้งชั่งใจไม่กล้าเอ่ย ต้องมิเผยวจีที่เฝ้าฝืน ต้องอึดอัดอกระกำจำกล้ำกลืน ต้องขมขื่นเกรงกล่าวให้ร้าวใจ จึงได้แต่มุ่นมองหม่นหมองจิต จึงครุ่นคิดป่วนปั่นหวาดหวั่นไหว จึงปลุกขวัญวันนี้พี่เผยนัย จึงขอให้รับฟังสักครั้งครา คำพูดนี้ใครใครก็เอ่ยอ้าง คำพูดอย่างใครใครก็ใฝ่หา คำพูดนั้นใครใครก็กล่าวมา คำพูดว่า ขอรักภักดีเธอ ๚
27 พฤศจิกายน 2544 02:33 น. - comment id 21202
อ่านแล้วก็ต้องยิ้มตามไปด้วยเลยจ้า... นึกว่าจะไม่กล้าบอกซะแล้ว... กลอนนี้น่ารักดีจัง...
27 พฤศจิกายน 2544 03:25 น. - comment id 21227
ผมว่าคนที่รอฟังก็ลุ้นตัวโก่งเหมือนกันละครับกลัวไม่พูด55555แย่เลย
27 พฤศจิกายน 2544 10:01 น. - comment id 21245
คุณนาย..ปลื้มแย่เลยสิคะ...คุณวฤก
27 พฤศจิกายน 2544 18:02 น. - comment id 21334
หวานก็เป็นด้วย วฤก เก่งจัง
27 พฤศจิกายน 2544 20:37 น. - comment id 21361
ในที่สุดก็ได้บอก ลุ้นตามเหมือนกันนะเนี่ย
28 พฤศจิกายน 2544 07:03 น. - comment id 21468
หวาน.....น่ารักจังค่ะ....คุณวฤก