คั่งค้างอยู่ในใจไม่บอกไปอึดอัดจริง ก็อยากบอกถึงบางสิ่งที่เก็บนิ่งอยู่ในใจ หลายปีแม้วันผ่านอยู่อย่างนั้นไม่สั่นไหว โปรดฟัง โปรดรู้ไว้ ว่าอะไรที่คิดกัน รู้ไหม ฉันรักเธอ รักเสมอ แม้กาลเปลี่ยน ความรักยังวนเวียนไม่เคยเปลี่ยนจากใจฉัน ไม่เคย ไม่เคยบอก จนช้ำชอก เธอกันฉัน ต่างคน ต่างคิดกัน แล้ววันนั้น ... ต้องจากลา อาจสายที่มาบอกแต่ไม่บอกคงสายกว่า ชีวิตที่มีมาไม่นานช้าก็จากลา ขอบอกในวันนี้ดีกว่าไม่รู้ว่า เวลาที่ผ่านมา แม้นานช้า ยังรักเธอ
14 พฤศจิกายน 2544 12:43 น. - comment id 19369
ยังดีที่บอกไปแล้ว แต่ถ้าไม่บอกนี่สิ...สุดท้ายก็สายเกินไป
14 พฤศจิกายน 2544 17:11 น. - comment id 19392
ยอมรับเลยละว่าดอกคูณรักเดียวใจเดียวจริงๆ (จริงหรือเปล่า อิอิ...)
15 พฤศจิกายน 2544 10:31 น. - comment id 19486
บอกแล้วสบายใจขึ้นนะผมว่า
15 พฤศจิกายน 2544 17:06 น. - comment id 19512
อาจจะยังไม่สายก็ได้น๊าาาพี่ เอาใจฃ่วยๆๆๆๆ
16 พฤศจิกายน 2544 01:36 น. - comment id 19532
ไม่มีวันว่าสายหรอกมั้ง อิ อิ
16 พฤศจิกายน 2544 07:43 น. - comment id 19578
อึดอัดนะถ้าไม่บอก งั้นบอกซะเลยดีมั๊ย อ่า....dookoon เขียนกลอนเก่งขึ้น เฮ้อ บอกแล้ว สบายใจ ^__^
16 พฤศจิกายน 2544 23:05 น. - comment id 19671
เพราะค่ะ ชื่นชอบเหมือนกัน Thanks สำหรับการให้กำลังใจค่ะ
18 พฤศจิกายน 2544 04:43 น. - comment id 19876
ต่างคน..ต่างหันหลัง..ลาจาก ความไม่บอกกันจึง พลัดพราก แต่จริงแล้วสองใจมีรักซ่อนเร้นมิ อยากจาก จึงเก็บไว้ท่วมท้นใจ..