เรามอบอะไรให้แก่กัน นอกจากความรักนั้นที่ยิ่งใหญ่ ที่ตรงนี้มีสองเราและสองใจ วินาทีนี้ยิ่งใหญ่ในรักจริง เราใช้รักผูกกลางระหว่างใจ มิอาจยั้งหัวใจให้หยุดนิ่ง เพราะไออุ่นหัวใจที่แอบอิง ช่างหอมหวลเกินยิ่งจะห้ามทัน แต่... รักเปรียบเหมือนขนมปังอยู่ในมือ ให้สองเราได้ถือไว้เช่นนั้น เรากัดกินหัวใจกันและกัน เราเสพความรักนั้นจนพอใจ แล้วซักวัน....ขนมปังก็มีหมด แล้ววันนั้นเราจะอดมันได้ไหม ในวันนี้มีรักอยู่เท่าใด ก็แล้วใยไม่เติมรักให้แก่กัน แบ่งปันขนมปังที่ถือไว้ เอามาเพิ่มเติมให้เต็มอย่างนั้น เช่นเดียวกับเติมใจให้ทุกวัน ถนอมความรักนั้นให้ยาวนาน อย่ากัดกินความรักของตัวเรา โปรดให้ความรักเขาลิ้มรสหวาน ร่วมแบ่งปันความรักของวันวาน จวบสิ้นกาลรักก็ยังอยู่คงเดิม
17 พฤศจิกายน 2546 07:32 น. - comment id 182356
..ให้ความหมาย..ดีจังคะ... เรน..แวะมา..ทักทาย..นะคะ..
17 พฤศจิกายน 2546 12:28 น. - comment id 182388
ถ้ารักเป็นขนมปังดั่งที่ว่า ฉันนั้นจะถือไว้ไม่ให้หาย เอามานะฉันจะถือไว้ไง พอถึงบ่ายก็จะกินให้หมดเลย...อิ อิ แซวเล่นนะคะ
17 พฤศจิกายน 2546 18:14 น. - comment id 182511
หากรักเปรียบเป็นเช่นขนม คงไม่ขมเหมือนยาที่ว่าไว้ แต่บางครั้งรักหาใช่ขนมไม่ จึงเกิดขมในใจมากมายมี ***กลอนไพเราะความหมายดีมากเลยค่ะ***
17 พฤศจิกายน 2546 19:13 น. - comment id 182519
อ่าน แล้ว ทีม ชัก อยากกิน หนม ปัง แล้ว อ่าดิคะ.. แบบว่า หิว อ่า -_- ++ กลอน น่ารัก ที่ซู๊ดดดด ++ .. มา ทักทาย ด้วยความชื่นชม เช่นเคยค่ะ ..