ที่ออฟฟิศมีผนังกางกั้นไว้ แบ่งสัดส่วนกันไปตามเหมาะสม ใช้เวลานั่งทำงานมานานนม เริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นมัน ภาษาเรียกแตกต่าง ฝรั่งว่า ศัพท์เค้าเรียกกันมา...พาติชั่น แบ่งพวกเราให้ลงล็อค บล็อคของมัน นั่งทำงานทุกวัน เป็นคอกไป จวบจนเธอเข้ามานั่งข้าง-ข้าง เมื่อสายตาเดินทางไปใกล้-ใกล้ ตาสบตาเริ่มเดินหน้าภาษาใจ มองแล้วเริ่มหวั่นไหวไปทุกวัน อยากจะมองเห็นอีกนิด ใกล้ชิดเธอ ก็ดันติดที่เจอ ...พาติชั่น คอยกั้นกลางระหว่างกันและกัน เป็นขวากหนามสำหรับฉัน...รอสบตา พาติชั่นสูงยาวราวเมตรครึ่ง จะแอบมองแอบซึ้ง...ไม่เห็นหน้า จะชะเง้อยืนมอง ยืนจ้องตา ก็ละอายกลัวใครว่า..จ้องหน้าเอา พาติชั่นกั้นรัก ใช่หักใจ พาติชั่น กั้นใจ ที่ไหนเล่า พาติชั่น กั้นกลางระหว่างเรา ใช่จะกั้น ความเงียบเหงา.....ภายในใจ พาติชั่นกั้นได้..กั้นไปเถิด กั้นอย่างไร....ก็เกิดความรักได้ พาติชั่นกั้นกาง....กว้างเพียงใด ก็มิอาจกั้นใจ....ให้รักเธอ
6 พฤศจิกายน 2546 11:39 น. - comment id 179020
ขอบคุณม่กฮะ ช่างโดนใจ ผมซะจริงๆเลย ชอบ2บรรทัดสุดท้ายสุดๆ ตรงจริงๆเลย
6 พฤศจิกายน 2546 11:39 น. - comment id 179021
ขอบคุณม่กฮะ ช่างโดนใจ ผมซะจริงๆเลย ชอบ2บรรทัดสุดท้ายสุดๆ ตรงจริงๆเลย
6 พฤศจิกายน 2546 11:40 น. - comment id 179022
ขอบคุณม่กฮะ ช่างโดนใจ ผมซะจริงๆเลย ชอบ2บรรทัดสุดท้ายสุดๆ ตรงจริงๆเลย
6 พฤศจิกายน 2546 17:54 น. - comment id 179111
พาติชั่นกั้นกลางระหว่างห้อง ทำให้มองน้องนางนั้นเห็น แล้วทำอย่างไรที่นี้ที่ควรเป็น หรือต้องไปนั่งห้องน้องเย็นจะได้เห็นใจ ***กลอนยังไพเราะอยู่เหมือนเดิมเลยนะค่ะ***