บทวิพากย์ อ่านพระลออึดอัดให้ฮัดฮึด ขัดประพฤติขัตติยราชสวาทศรี ไม่เคยเห็นหน้าหล่อพ่อตัวดี กลับระรี่ระริกกระซิกรัก โครงเรื่องอ่อนปวกเปียกเพรียกคุณค่า อกละล้าระรัวด้วยมัวหนัก เล่นเสน่ห์เล่ห์มนต์ชอบกลนัก แรกเจอพักตร์พัลวันกันนัวเนีย เค้าโครงนี้ข้าอ่านเห็นด้านหน้า ไยสูงส่งวงศามาผิดเสีย เป็นหญิงชู้ทอดโฉมให้โลมเลีย คนห่างเมียโชคทองควบสองนาง เหมือนหนังเอ๊กซ์หนังอาร์อันฉ่าฉาว เน้นเรื่องราวราครุมสาว-หนุ่มสร้าง รักหรือราคเอาหุ้มแกล้งคลุมพราง ข้าเห็นอ้างศิลปะตะบี้ตะบัน ช่างวิเคราะห์เจาะลึกละเอียดละออ คุณค่าหนอพอใจกระไรนั่น ยกเป็นหนึ่งลิลิตลิขิตบรรณ คลื่นเหียนครันขุนพยักเหมือนกวักตะบวย จะติดต่อเพื่อนแพงแสดงหนัง เอาพล็อตดั่งหนังผู้ใหญ่ไม่ต้องขวย สองรุมหนึ่งถึงพริกระริกระรวย ถึงใจด้วยช่วยกันสนั่นจอ บทดัดจริต สูเป็นใครวะนี่มาชี้นิ้ว ทำเป็นกริ้วโกรธาหน้าป๋อหลอ มาประนามหยามยศบทพระลอ ไอ้นี่หนอตูจักสับให้ยับเยิน เขาเขียนแต่งวิจิตรลิขิตไว้ เป็นยอดวรรณกรรมไทยให้สรรเสริญ อ่านไม่เก๊ทเอ็ดตะโรโก้เหลือเกิน เขาอ่านเพลินผ่านคล้อยเป็นร้อยปี ทำซีเรียสจริงจังได้ตังค์ไหม อ่านอ่านไปใจละเมียดอย่าเสียดสี บอกแล้วไงให้เชื่องอย่าเขื่องซี ถูกวาทีชี้ี่เหน็บจะเจ็บนะ เอ้าหนังสือปกแดงมาแบ่งสืบ อ่านทุกหลืบบทโคลงที่โยงว่ะ ปล่อยอารมณ์พรมพริ้มจนอิ่มซะ แล้ววาทะจะงามไปสามภพ.
2 ตุลาคม 2546 18:40 น. - comment id 171626
อ่านหนังสือยังไม่แตกมาแดกดัน นึกว่าขันเสียนักหนาช่างน่าอาย หนังสือดีมีไว้ให้คนอ่าน ไม่เข้าใจแล้วมาพาลโง่ฉิบห-ย วรรณกรรมภาษาไทยไม่ได้ตาย แต่สมองแบบควายควายสิฆ่ามัน
3 ตุลาคม 2546 08:12 น. - comment id 171745
ฮะๆๆ....บทดัดจริต...บทแรกมาแล้ว..... ว่าแต่ว่า....หนังสือดี...ดียังไง.....บรรยายหน่อย.ซิ..!...พ่อพระลอคอกไก่สวนลุมฯ
6 ตุลาคม 2546 19:51 น. - comment id 172655
โดยสรุปแล้วอยากจะด่าผมว่ามีบทเลิฟซีนมากเกินไปใช่รึป่าว เรื่องพระลอ(เรื่องของผมเอง)เนี่ย สำหรับผมแล้ววิเคราะห์ว่ามีแนวคิดหลักเกี่ยวกับกิเลสของคนนะ ผมทั้งเสี่ยงทายว่าตัวเองจะตายที่แม่น้ำกาหลง ทั้งแม่ทั้งเมียห้ามแต่ก็ยังดื้อดึงจะไปหาพระเพื่อนพระแพง ถ้าสังเกตสักนิด(ไม่ดัดจริตว่า บทเลิฟซีน หนูรับไม่ได้ค่า!) ก็จะเห็นว่า ปม(conflict) ตรงนี้วางไว้แยบยลมาก ถ้าผมแค่อยากจะไปร่วมเพศ กับคู่แฝด คงไม่ต้องลงทุนยอมตายขนาดนั้นหรอก แล้วถ้าคุณอ่านตัวบทวรรรคดีจริงๆแล้วก็จะเห็นเลยว่า คนที่มาขับซอยอพระเพื่อนพระแพงให้ผมฟัง บอกว่า สองควรแก่ท้าวไท้ ธิราชผู้มีบุญ แล้วตอนเริ่มบทแรกๆก็เป็นการยอเกียรติผมอยู่แล้ว ว่าทั้งรูปงาม ทั้งมีบุญขนาดไหน ผมก็ต้องอยากได้หญิงงามคู่บารมีน่ะสิ ถึงนำไปสู่ความตายไง เรื่องนี้ tragidy ไม่แพ้โรมีโอ จูเลียตเลยนะคุณ(จริงๆไม่อยากเอามาตรฐานฝรั่งมาประเมินวรรณคดีไทยหรอก แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เห็นภาพ) บทอัศจรรย์ เป็นขนบ เป็นการอวดฝีมือการแต่งคำประพันธ์ตามขนบของไทยมาตั้งนานแล้ว แม้บทอัศจรรย์เรื่องนี้จะพูดตรงไปสักนิด แต่ก็ยังคงลักษณะ ความสวยงามโดยเปรียบกับธรรมชาติ กุ้ง หอย ปู ปลา ดอกบัว อะไรแบบนี้เท่านั้นเอง กลอน(ลิลิต)พวกนี้เห็นชัดเลยว่า จงใจอวดฝีมคนแต่ง มีการเล่นสัมผัสอักษร แบบ นมแนบนมนวลน้อง ท้องแนบท้องโอ่ท้อง... ก็มีฐานะเท่ากับบทโศก บทชมความงาม ชมกระบวนทัพ ทั่วๆไปนั่นแหละ(การชมความงาม ก็เป็นแรงขับทางเพศของคนนั่นเอง ไม่ใช่เหรอครับ) สรุปคือ เป็นศิลปะครับ ศิลปะตีแผ่อารมณ์ ตีแผ่กิเลสของมนุษย์ เลิฟซีนพระลอมีไม่เกิน ๕ หน้าจากเป็นร้อยหน้า ใครใช้ให้คุณ ดัดจริตไปเน้นจุดเลิฟซีนล่ะครับ หรือตอนนี้เค้าจัดระเบียบเวบโป๊อยู่ แล้วหาอ่านไม่ได้ ไม่ถึงใจ เลยต้องมาพลิกอ่านจากวรรรคดี ๕-๖ หน้า คุณอ้างวงศ์ตระกูลของพระเพื่อนพระแพง ภรรยาผมว่าสูงส่ง ทำไมทำตัวเป็นเมียน้อย แสดงว่าตอนเด็กๆไม่เคยเรียน สปช หรือว่าไม่เคยร่ำเรียนประวัติศาสตร์มาเลยใช่ไหมครับ หรือแม้แต่อ่านนิยาย ก็คงไม่เคย จริงเสียด้วย ที่บอกว่าคนไทยอ่านหนังสือแค่วันละ ๒ บรรทัด การที่เจ้าหญิงสูงศักดิ์เป็นพระสนมของเมืองอื่นเป็นเรื่องธรรมดามากในราชวงศ์แถบนี้ครับ แม้จะไม่ได้เกิดจากไฟรัก ไฟปรารถนาอย่างพระเพื่อนพระแพงก็เหอะ ขอนอกเรื่องหน่อย เคยได้ยินทฤษฏีของซิกมันด์ ฟรอยด์ไหมครับ ว่าการกระทำของคนมาจากแรงขับทางเพศทั้งสิ้น หรือถ้าไม่คิดไกลขนาดนั้น เรื่องเพศเป็นเรื่องธรรมดามากอย่างหนึ่งของมนุษย์ครับ หมดยุคที่จะคิดว่ามันหยาบคายแล้ว โดยเฉพาะวรรณคดีที่ไม่ได้จงใจบรรยายฉากรักตลอดเรื่องแบบพระลอนี่ เป็นสิทธิ์ของกวีครับ ที่จะบรรยายอารมณ์อย่างหนึ่งของมนุษย์นี้มาในรูปกาพย์กลอน แล้วอย่าเอาไปเทียบกับวรรรคดีเรื่องอื่น ที่เค้าไม่ได้เน้นเรื่องเพศ แล้วผู้สร้างเอาบทเลิฟซีนเป็นจุดขายเลยครับ มันคนละประเด็นกัน ถ้าคุณอ่านหนังสือแตกคงเข้าใจ เอ่อ หนังโป๊ หนังเอ๊กซ์ ไก่สวนลุม เป็นยังไงครับ ผมไม่ค่อยรู้จัก เกิดไม่ทัน ดูท่าคุณจะชำนาญและมีประสบการณ์ ลองอธิบายให้เป็นวิทยาทานดูที นะครับ คุณ ไม่ดัดจริต