ระบอบโลกอุดหนุนทุนนิยม เร่งระดมเงินงอกจากดอกผล รวงข้าวแรงเคียวเรี่ยวแรงคน หาบขนคอนขายได้เศษตัง เคยไล่ไอ้ทุยไปลุยทุ่ง ท้องคุ้งโค้งคลองนองน้ำขัง ทั้งทอดแหสุ่มปลาพาประทัง หล่อเลี้ยงวังหลังคาหญ้าประสาจน ปุ๋ยยาสรรหามาขายให้ ถมเท่าไรหายเท่านั้นไม่ผันผล หนี้นาท่วมหัวมัวทบต้น จึงดิ้นรนขายนามาต่อทุน นายหน้าทึ้งนาเหมือนหน้าด้าน โรงงานสูงสง่ามาเนื่องหนุน สถาบันการเงินเชิญค้ำจุน ทุ่งพรุนนาก็เพียงแค่เพลี่ยงพล้ำ ปู่ย่าทำนามาเนิ่นนาน ลูกหลานขายนามันน่าขำ ควันปล่องปล่อยทุกทีก็สีดำ น้ำครำล้นมาทีมีแต่เหม็น ระบอบโลกอุดหนุนทุนหนาหนา เจ้าของนากลับลำบากยากทุกเข็ญ ไปรับจ้างแลกข้าวทุกเช้าเย็น เลือดตาแทบกระเซ็นเป็นสายนอง นานี้หลายปีก่อนเคยช้อนปลา เก็บผักหักหญ้าพาเรือล่อง ขายขาดบาดใจไร้เงินทอง เจ้าของเปลี่ยนจากไทยไปเป็นเจ๊ก ( ม้าก้านกล้วย)
4 สิงหาคม 2546 22:20 น. - comment id 158453
เป็นกลอนที่แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
4 สิงหาคม 2546 23:13 น. - comment id 158485
อ่านแล้วเครียด
5 สิงหาคม 2546 01:41 น. - comment id 158519
อ่านดี....จนอยากเอาไปเก็บไว้ที่อื่นน่ะ
5 สิงหาคม 2546 13:21 น. - comment id 158597
:)
5 สิงหาคม 2546 14:05 น. - comment id 158611
:) ......................................... :)
5 สิงหาคม 2546 14:26 น. - comment id 158620
เศรษฐกิจปัจจุบันมันจำกัด ให้ติดขัดจัดสรรเงินเกินประสงค์ ที่บอกว่ามีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง มันก้อคง..ใช้ไม่ได้ใช่ไหมคุณ...
5 สิงหาคม 2546 17:35 น. - comment id 158655
บอกได้คำเดียวว่า เยี่ยม