เพื่อนมันตื๊อให้พาไปหาเธอ คนที่ทำฉันเพ้อละเมอฝัน เออก็ได้ไปก็ไปตามใจมัน ยืนชะโงกอยู่ตั้งนานไม่เห็นมี ชะเง้อแลรอแล้วก็รอเล่า เราหนอเราจำผิดห้องหรือเปล่านี่ ทำยังไงไม่เจอเธอสักที เพื่อนมันก็เซ้าซี้ให้ไวไว พอหันหลังไปชนมีคนจ้อง เธอยืนมองด้วยหน้าตาสงสัย ประมาณว่า....น้องคนนี้ มาทำไม เอาแล้วไงพูดอะไรดีล่ะวา ปากที่เคยขยับกลับเป็นใบ้ หยุดทุกความเคลื่อนไหวคล้ายเป็นบ้า อายแสนอายโอ้ยให้ตายตามองตา ขออนุญาตใส่เกียร์หมา โกยแน่บเอย
25 มกราคม 2546 19:29 น. - comment id 106375
ชอบกลอนแว่นหนามากๆเลย ชอบในรูปแบบกับความคิดของกลอนมากๆคะ อ่านแล้วเข้าใจง่าย และก็ความหมายดีมากๆ อิอิ กลอนนี้ก็น่ารักมากๆเลย ถ้าเป็นเรา เราก็เผ่นป่าราบบบไปแล้ว อิอิ
27 มกราคม 2546 12:03 น. - comment id 106575
^*^ ^*^ ^*^............^_____^................^*^
28 มกราคม 2546 17:31 น. - comment id 106776
วิธีรักษาอาการแบบนี้คือให้กินเกลือผสมไอโอดีนเยอะๆ...รักษาโรคเอ๋อได้นะ...แว่นหนา... อิอิ(มาแซวๆ)