ไทยพันธุ์แท้…

..โทโส..

ไทยพันธุ์แท้
เกรงอกงันงกใจ
ผู้หลักใหญ่อย่าได้ราน
ข้ามหน้าก็อย่าหาญ
เสียหน้าดาลจะผลาญมน
ประนอมคอยยอมความ
อย่ากร้าวห่ามหรือข้ามคน
บุญหนักสำลักผล
ชาติเชื้อข้นจากหนสรวง
ลูบหน้าปานว่าใหญ่
เป็นร่มไทรแผ่ใบบวง
นบนอบต้องยอบดวง
อย่าเขื่องพ่วงมาล่วงเกิน
เคารพบรรจบวัย
คลานเข่าไปอย่าได้เขิน
เออลูกใครผูกเดิน
ช่างจำเริญดูเพลินตา
ยามเดินอย่าเผินนัก
ยืนค้ำศักดิ์เดี๋ยวหักคา
มือสุมกุมหน้าขา
กิริยาจึงเข้าที
ลูกเชื้อต้องเหลือชาติ
พ่อแม่วาสน์องอาจมี
วงศ์วานหน่วยก้านดี
เข้ามาซี..เฮ้อ..ศรีสรรค์
แข่งใครสู้ไม่ได้
กูสั่งให้ต้องใช่มัน
เลือดพ้องจึงคล้องขวัญ
เป็นกำนัลให้ลั่นลือ
เสียหน้าเสียตาไง
อัดอยู่ในคล้ายกระบือ
อยู่นานกาลกระพือ
เอ๊ะ..ว่าหรือคือชรา
ใครเหน็บให้เจ็บอก
ก็คอยยกคำฉกว่า
เปรียบเปรยเย้ยนินทา
อกอุรายังฉ่าฉุน
เชื่อฟังอย่ายั้งถาม
จะขุ่นลามมาย่ามคุณ
จุนเจือเคยเกื้อหนุน
เคยการุณ..เนรคุณกู
ผิดพลาดช่วยปาดปิด
สุดชีวิตไม่ผิดดู
ลูกหลานสำราญหรู
ศักดิ์เกรียวกรูคอยอยู่ดี
เข้าโลงช่วยโยงโกศ
ให้เรืองโรจน์ปราโมทย์มี
ศพนั่งให้ตั้งศรี
ทิศทางที่ชี้สวรรค์
ไฟเผามึงเฝ้าขอ
เหนือหัวพอมาจ่อจันทน์
ปรากฏยศกูนั่น
สู่สวรรค์จะหันมอง