แค่ยุงกัดขา...
ค้างคาวคืนคอน
...ด้วยนิสัยใจบุญเป็นทุนเก่า
เชิญเถิดเจ้ายุงน้อยร้อยพันธุ์สาย
ทั้งก้นปล่องท้องดำซ้ำมีลาย
ตามสบายเชิญกัดฟัดให้พอ
ไม่สะทกตกใจอะไรหรอก
จะขอบอกย้ำซ้ำทำเถิดหนอ
เอาสมัครพรรคพลพวกล้นคอ
ไม่เคยขอให้เว้นความเห็นใจ
ขาของฉันมันเป็นเช่นอาหาร
เชิญเถิดทานเต็มที่มีที่ไหน
จะมิโกรธโทษนะฉันอภัย
ด้วยนิสัยบุญเดิมเริ่มเกิดมา
เจ้าจะกัดฟัดเหวี่ยงไม่เลี่ยงหลบ
ยอมสยบให้เจ้าเท่านั้นหนา
ไม่สะเทือนเคลื่อนย้ายให้ระอา
ด้วยเมตตาเจ้านี้ไม่มีกิน
เหลือดหยดนั้นฉันนี้ยินดีให้
ถ้าพลีได้เพื่อเจ้าเอาให้สิ้น
อย่าหลงเหลือเพื่อให้มันไหลริน
เชิญเจ้าบินกัดได้...ไม่จองเวร
เพราะนิสัยใจดีเป็นที่ตั้ง
จะไม่พลั้งตีตบเมื่อพบเห็น
ขาที่เจ้าเฝ้ากัดฟัดเช้าเย็น
ไม่ล้อเล่นหรอกหนา...เป็นขาเทียม...ฯ