เฮ้อ มันจะเหงาเศร้าใจอะไรนัก โอ้ทรามเชยเคยรักสลักฝัน แต่วันนี้เธอจากมาพรากกัน ให้โศกศัลย์ขวัญหายมลายองค์ ฉันคนนี้มีคำจึงร่ำถ้อย อกละห้อยคล้อยเคลื่อนเพราะเลื่อนหลง จึงรำพรรณลั่นมาพาจำนง ถึงอนงค์ยงใยเผื่อไหวเงา ใจรวนเรเหว่ว้าอุราโศก สลดโกรกโยกยักสำลักเหงา โอ้เธอจ๋ามาหลอกช้ำชอกเรา ก็ร้อนเร่าเป่าปี่มิมีใคร โว้ยจะเศร้าเหงาใจอะไรนัก อกเดี๋ยวหักเดี๋ยวต่อไม่พอไข เศร้ากันจริงเหงากันจังประดังไป กระดานไหนให้เห็นเป็นเทือกทาง แสนห่วงหาอาวรณ์และร้อนอก เธอมาผกผันกายมาหายร่าง แต่ละวันฉันคล้ายมลายวาง เปิดหน้าต่างกินน้ำค้างแทนข้าวปลา นอนไม่หลับสลับส่ายคล้ายคล้ายเหงา (อีกแล้ว) โอ้รักเราเขาทิ้งกะชิ่งถลา จึงเร้ารวดปวดเมื่อยเหนื่อยอุรา จึงผวาพาเศร้าและเหงาใจ (อีกแล้ว)เฮ้อ
4 พฤศจิกายน 2545 16:33 น. - comment id 93554
ความรู้สึกเดียวกันมากเลยครับ ยังไงก็เข้มแข็งไว้นะ หว่ออ้ายหนี่มาให้กำลังใจครับ
4 พฤศจิกายน 2545 17:20 น. - comment id 93572
55555 หว่ออ้ายหนี่ เข้าใจผิดแล้วล่ะ นายโทโสเนี่ยนะ เหงากะเขาไม่เป็นหรอก ที่เขียนน่ะ หมายถึง.....มั๊ง (อันนี้ไปถามกันเอง นอกรอบ) ก๊ากๆๆ ..
4 พฤศจิกายน 2545 21:52 น. - comment id 93627
เฮ้ออะไรกันหนาอย่าเพิ่งเฮ้อ เฮ้อแล้วเธอช่วยให้ใครหายเหงา เฮ้อแล้วดูสิกลอนอ้อนไม่เพลา เฮ้อไม่เข้าบรรยากาศอาจเฮง..(...) อิอิ ให้โทโสเติมคำในช่องว่างเอาเองนะ ~^_^~ เอาน่า!.. คนก็มีหลายๆ อารมณ์กันน่ะนะ ใครจะมามีแต่อารมณ์สุนทรีย์อย่างเราได้ตลอดล่ะ
5 พฤศจิกายน 2545 15:15 น. - comment id 93716
....โอ้ว้าเหว่....เธอไม่รักเราแล้วเหรอ...ทำไมหละ....เราไม่ดีพอสำหรับความรู้สึกดีๆของเธอเลยเหรอ....ฮะๆๆๆ....คนของใจ....เธอปล่อยให้น้ำตาฉันไหลไปตั้งหลายไหแน่ะ.....บ้าชะมัด...รู้ว่าเขาไม่ใยดี...ก็ยังตัดใจไม่ได้...เสียแรงรัก...เสียดายความรู้สึกดีๆ...ที่คบกันมาตั้งแต่อยู่อนุบาล....ทำไมนะถึงเปลี่ยนไปได้....ตอนนี้ก็เพิ่งมัธยมปลายเอง....แงๆๆ