เรามันก้อเป็นแค่ก้อนหิน เป็นเหมือนเศษฝุ่นทรายดิน ไร้ค่า ดาวสวยอย่างเธอคงไม่หลงละเมอเดินลงมา คงจะอยู่คู่ประดับกับท้องฟ้า ตลอดไป ดาว เธออยู่ไกลเกินฝัน ก้อหินอย่างฉัน ได้แต่รินน้ำตาเงียบงัน ร้าวไหว เอื้อมคว้ามาไม่ได้ ดวงดาวสวยงามของใครๆ ก้อนหินคงได้แต่แทรกตัวนิ่งกับผืนทราย เฝ้ามองดาวดวงไกล เจ็บปวดใจอีกเท่าตัว
28 กันยายน 2545 10:33 น. - comment id 81656
โอ้โหๆๆๆๆ กลอนบทนี้โดนครับโดนอย่างแรง เลย 5555 ขอให้แต่งต่อไปอย่างมีจุดหมาย นะ โดนๆจริงๆครับ
28 กันยายน 2545 12:10 น. - comment id 81669
เห่อ ๆ เศร้า ๆ แต่เราอ่ะนะ ขอเป็นก้อนหินบนดวงจันทร์ได้มะคะจะได้อยู่ใกล้อีกนึดนึงอ่ะค่ะ
28 กันยายน 2545 12:47 น. - comment id 81674
เศร้ามากเลยน้องเก็ต เป็นเพียงก้อนหินแล้วยังได้แค่มอง
28 กันยายน 2545 19:44 น. - comment id 81755
ถ้าได้ฟังเพลง ้ก้อนหินละเมอ คงจะเข้าถึงอารมณ์ของกลอนนี้อีกเท่าตัว เพราะมากเลย...ชอบ ชอบ
28 กันยายน 2545 20:52 น. - comment id 81762
เก่งอีกแล้วน้องเรา น้องเราแหล่ะ น้องเรา อิอิ
28 กันยายน 2545 21:50 น. - comment id 81773
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ สิท จะไม่ได้โดนได้ไง ก็แต่งเพราะสิทแหละ อิอิ ช่าย ๆ เนอะพี่หวาน อิอิ คิดถึงพี่หวานจัง เพราะมีพี่ดีแหละน๊า เหอๆ (ชมกันเองเข้าไป) อิอิ
28 กันยายน 2545 22:49 น. - comment id 81793
เอ..น้องเก็ตนี่เขียนแต่กลอนเศร้า ๆ แหะ แต่ก็เพราะมากจ๊ะ ^-^
28 กันยายน 2545 23:47 น. - comment id 81810
ก้อนดินก็ยังมีคุณค่าตั้งเยอะนะครับ อิอิอิ
29 กันยายน 2545 09:27 น. - comment id 81862
น้ำค้างเป็นกอนหินบนดวงดาวจ้า........ แหะๆ
29 กันยายน 2545 10:42 น. - comment id 81899
ขอบคุงๆทุกคนกั๊บ อารายว้า พี่เก๋ อิอิอิ
29 กันยายน 2545 10:49 น. - comment id 81907
@^-^@
29 กันยายน 2545 11:16 น. - comment id 81928
เพราะนะ แต่เศร้าจัง ไม่มีใครทำให้ด้อยค่าได้ถ้าเราไม่ดูถูกตัวเองนะ