เธออย่าได้คิดว่าการที่ฉันพ่ายแพ้... เพราะฉันนั้น ทำได้แย่ ยิ่งกว่าเขา..... เธอรู้บางไหม ว่าชีวิต ของคนเรา แลโง่เง่า เพราะเพียงเจ้า ไม่เข้าใจ คนชนะ จำเป็นหรือ ต้องถือว่า เขาเก่งกว่า พาพิชิต ฤทธิ์สุกใส อยากให้รู้ ว่าผู้แพ้ และจากไป เขาฝืนใจ..... เขาฝืนสู้..... อยู่ผู้เดียว รู้จักป่ะเธอโดนรุมอ่ะ....โดนนนน 5555555
8 กรกฎาคม 2545 23:55 น. - comment id 59696
(o^___^o) ปัญหาของแต่ละคนไม่เหมือนกันและวิธีแก้ปัญหาหรือเผชิญปัญหาก็ย่อมแตกต่างกันไปด้วย
9 กรกฎาคม 2545 00:12 น. - comment id 59700
o_____O~ งืมมม
9 กรกฎาคม 2545 01:18 น. - comment id 59726
ขอบคุณครับคุณโคลอนและคุณ Jeminine ที่แวะมาอ่าน กลอนนี้ผมได้แรงบันดาลใจจากเรื่องสามก๊กอ่ะครับ ตอนที่โจสิดชิงบังลังค์แพ้โจผี โจสิดชี้ให้โจผีดูภาพวัวสองตัวสู้กัน โจสิดบอกว่าวัวตัวที่แพ้ไม่ใช่ไม่เก่ง.... แต่มันฝืนใจสู้ต่างหาก ( บอกเป็นกลอนนะครับ ผมอ่านภาษาจีนไม่เป็นเลยไม่ได้แปลอ่ะ อ่านคำแปลเค้าอีกที... ฮิฮิ ) ชัยชนะเพียงครั้งเดียวคงตัดสินมนุษย์ผู้นั้นไม่ได้นะครับ การเป็นแชมป์นั้นยากแต่การป้องกันแชมป์นั้นยากกว่าครับ ผมอยากจะบอกแค่นั้น
9 กรกฎาคม 2545 02:36 น. - comment id 59742
โห...........กลอนพี่ตื่น มีประวัติ และ ปรัชญาจีนด้วย นะคะ//พี่ตื่น อ่าน สามก๊ก กี่รอบแล้วค่ะ ครบ 3 รอบยังค่ะ เนี่ย///อะกึ๊ยยย
9 กรกฎาคม 2545 06:36 น. - comment id 59756
ได้อ่านกลอน แถมความรู้เรื่องสามก๊กอีก อืมมมมม....ยอดเยี่ยมจริงๆค่ะ
9 กรกฎาคม 2545 18:31 น. - comment id 59857
อ่านะ เวงกำ อิอิ
9 กรกฎาคม 2545 18:55 น. - comment id 59867
ครับๆๆๆเวงกำจริงๆด้วย พอกลอนมีที่มาจากสามก๊กปุ๊บผมเลย งั่กกก ไปเลย 5555 เฮ้ออออ.... ม่ายน่าหาเรื่องเลยยย....ข้าพเจ้า ผมอ่านจบไปรอบกว่าๆแล้วครับคุณอังโกะ ยังพอคบได้อ่ะ...แหะ แหะ ขอบคุณคุณผีเสื้อปีกบางที่ชมเชยครับ โมโหคุณตฤณที่มาสมน้ำหน้า... แฮ่ๆๆโฮกกกก