..... บ่น

วฤก

๏  ตูคิดตูค่อยร้อย                     เรียงกลอน
เผยสู่สโมสร                               แห่งนี้
หมายมิตรมุ่งมาถอน                   ถมเหนื่อย
ถูกผิดมิตรช่วยชี้                         ช่วยสร้างวางเสริม  ๚ะ
  ๏  ตูคิดตูค่อยร้อย                     ค่อยวางถ้อยเป็นสร้อยสาร
ให้งามตามกลอนกานท์               หวานคำขับจับใจชน
  ๏  ควานคว้าหาความคำ            ยากยอมทำไม่พร่ำบ่น
ค่อยเรียงเสียงส่งจน                     จารจบบทพจนา
  ๏  จึงส่งลงให้อ่าน                      อาจชื่นบานซ่านหรรษา
เพื่อนร้อยถ้อยกลอนมา                พากันชมสมชื่นใจ
  ๏  ไม่อยากให้กากคน                 เข้าปลิดปล้นค้นควักไขว่
พร่าพรากลากกลอนไป                 ใช้เพียงเอื้อเพื่อผลตน
  ๏  แม้นิดมิคิดให้                        โถน้ำใจใฝ่แต่ผล
แค่ขวางทางเล่ห์กล                        ก็บ่นเหน็บให้เจ็บทรวง
  ๏  ตูคนมิใช่ควาย                        สูใช่นายอย่าลามล่วง
หัวใจใช่กล่องกลวง                        หวงศักดิ์ศรีอย่าบีฑา
  ๏  เกลากลอนกล่อมกลกานท์       เพื่อผลงานสานสูงค่า
หวังเกื้อเพื่อประชา                         สูอย่าปล้นเพื่อผลตน
  ๏   นิจจาข้าจะบ้า                          งานสร้างมาถูกพร่าป่น
โจรถางทางเพื่อตน                        ทนทานไว้ทำไมตู  ๚ะ