คิดถึงกำเริบ

แว่นหนา

โอย....ทำไมวันนี้อากาศหนาว
ตื่นมานั่งหาวไม่อยากลุกไปไหน
ก็เมื่อคืนโรคเหงาเข้าขั้นอันตราย
จึงต้องนั่งคิดถึงเธอไป ไม่หลับไม่นอน
     เบื่อเบื่อก็ร้องเพลงให้เธอ
แต่พอเผลอนิดหน่อยหมาก็หอน
ลูกจ๋าลูก หยุดร้องนะ แม่มาวอน
แกล้งทำนอนพอแม่หลับก็แอบลืมตา
     โรคกำเริบจะนอนได้ยังไง
เปิดคอมให้มันรู้ไปเลยสิว้า
เข้า msn หวังจะคุยกับเธอสักครา
ถ้าจะบ้าเที่ยงคืนกว่าใครเค้าจารอ
     ง่วงง่วงง่วง ง่วงจังเลยตอนนี้
แรงกายใจที่มีเริ่มถดท้อ
หายเป็นสิบครั้งแล้วจนน้ำตาคลอ
พอ พอ พอ เลิก เลิก...
                     ...จาไปนอน				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    19 มิถุนายน 2545 22:46 น. - comment id 56508

    อิอิ...กลอนใสดีจัง
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    20 มิถุนายน 2545 02:24 น. - comment id 56560

    โอ้ยยยยยยย.... คิดถึงแว่นหนาจังจ้า.... ฮี่

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน