โอย....ทำไมวันนี้อากาศหนาว ตื่นมานั่งหาวไม่อยากลุกไปไหน ก็เมื่อคืนโรคเหงาเข้าขั้นอันตราย จึงต้องนั่งคิดถึงเธอไป ไม่หลับไม่นอน เบื่อเบื่อก็ร้องเพลงให้เธอ แต่พอเผลอนิดหน่อยหมาก็หอน ลูกจ๋าลูก หยุดร้องนะ แม่มาวอน แกล้งทำนอนพอแม่หลับก็แอบลืมตา โรคกำเริบจะนอนได้ยังไง เปิดคอมให้มันรู้ไปเลยสิว้า เข้า msn หวังจะคุยกับเธอสักครา ถ้าจะบ้าเที่ยงคืนกว่าใครเค้าจารอ ง่วงง่วงง่วง ง่วงจังเลยตอนนี้ แรงกายใจที่มีเริ่มถดท้อ หายเป็นสิบครั้งแล้วจนน้ำตาคลอ พอ พอ พอ เลิก เลิก... ...จาไปนอน