ฝน นี่ก็ฝน (ฝนทั่งให้เป็นเข็ม)
ม้าก้านกล้วย
เหมือนหว่านกล้าลงบนทางราดยางร้อน
เมล็ดพันธุ์อันอ่อนคงบอบช้ำ
เหมือนหว่านแหหาปลาบนผาถ้ำ
ปลาคงดำผุดว่ายไปไกลลับ
ก็คงเหมือนพยายามจะถามเธอ
ให้เลิกเพ้อถึงคนไกลที่ไม่กลับ
เขาตัดรอนสัมพันธ์ไปไม่ซึมซับ
ยังมิปรับแปรใจให้ลืมเลือน
จะร้องครวญหดหู่อยู่ทำไม
ยังตัดใจไม่ได้ใช่ไหมเพื่อน
นั่งโหยหาภาวนามาแรมเดือน
อยากจะเตือนเอาไว้ให้ได้คิด
เธอกับเขาเหมือนสองเส้นขนาน
ยากจะสานยากจะต่อก่อให้ติด
เพราะต่างแตกต่างไปต่างใจคิด
ใช้ชีวิตผิดกันปานฟ้าดิน
แต่คำเตือนเหมือนฝนทั่งให้เป็นเข็ม
จะเลาะเล็มปลอบโยนกลับโดนหมิ่น
ฉวยโอกาสตอนใจสลายสิ้น
มาหวังกินคะแนนนำกับคำคม
โตพอแล้วไม่เชื่อใจใครอีกแล้ว
ยังจะแน่วแน่ในรักแม้จักขม
ยังเชื่อว่าสักวันหนึ่งซึ่งเฝ้าชม
ให้เขาก้มหน้ากลับมารับเธอ
จึงได้แต่ ห่วงดูอยู่ห่างห่าง
ไม่กล้าขวางไม่กล้ามาเสนอ
ไม่กล้าทดแทนใครในใจเธอ
แต่จะยอมพร้อมเสมอเมื่อเธอ ยอม