ขอเสร่อเพ้อพจน์รสวรรณคดี โดย ศรีปาด

ศรีปาด เฟสเก่าโดนระบบลบเฉยเลย

๏ จักเขียนกลอน ตอนลีลา มหาบท 
ตามกำหนด สันสกฤต ลิขิตศรี
ว่ารสเล่า เก้าประเด็น ที่เห็นดี 
สมควรมี หมายช่อง ให้ต้องการณ์

หนึ่งควรมี จี้จก ตลกเหย้า 
มาป่วนเป้า ปลุกโปก โขยกขาน
สองควรมี เมตตา มหากาฬ
ควรเขียนงาน เมตตา มหาคุณ

สามบทโกรธ โคตรแค้น ต้องแม้นเหมือน 
ว่าสะเทือน แทรกไต จนไส้หมุน
สี่ควรปลุก ฉุกกล้า ไปคว้าบุญ
เขียนคำหนุน หนักเนื่อง ไปเฟื่องแรง

ถึงบทกลัว รัวเกลา ให้เขลาขลาด
สำแดงบาท บทกลัว ที่ตัวแหยง
บทรังเกียจ เดียดฉันท์ ต้องหันแทง 
ให้ตะแบง บทเหยียด เสนียดมัน

เจ็ดประดิษฐ์ พืศวง ให้งงนึก 
ให้ระทึก ทุกคำ ที่นำสรรค์
ซ่อนอุบาย หมายเลศ วิเศษณ์วรรณ
อัศจรรย์ แจ่มฟ้า ปัญญาไฟ

อย่าลืมขาน ศานติรส บทพระศาสน์ 
พุทธิปราชญ์ เปรื่องปรุง ให้พรุ้งไหว
สาธุธรรม คำสติ ให้ผลิใบ 
ให้งอกใน เนื้อความ จึงงามเอย

แปดข้อนั้น สันสกฤต ลิขิตไซร้
แต่คนไทย ท่านกลับคิด ลิขิตเสย
ขมวดกลาง บางข้อ ให้ย่อเกย
ไทยไม่เชย เชื่อมแหลก ให้แปลกบัง

เก้าสุดท้าย จึงหมายไว้ ว่าไทยเขียน 
เป็นกลอนเรียน เรื่องความรส กำหนดขลัง
เสาวรสนีย์ นารีย์ปราโมทย์ พิโรธวาทัง
สัลลาปังคพิไสย กระไรฤา ๚ะ

๏ เสาวรจนีย์ วลีเชิด 
บรรยายเลิศ รุ้งวาว และพราวผา
บรรยายโฉม โนมเนื้อ ทุกเสื้อบรา 
ให้เห็นท่า ทางกลิ้ง ที่วิ่งเดิน

ส่วน นารีปราโมทย์ คือโอฐษ์อ้อย 
น้ำตาลสร้อย แทรกพลี สตรีเขิน
สุนทรภู่ ครูเฒ่า ท่านเก๋าเกิน 
ท่านเขียนเยิน เยี่ยมยอด ตลอดกาล

ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร 
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน
แม้นเกิดใน ใต้ฟ้า สุธาธาร 
ขอพบพาน พิศวาส ไม่คลาดคลา ( สุนทรภู่ )

อีกหนึ่งนาม ตามหมาย ถวายโกรธ 
คือ พิโรธวาทัง กำลังก๋า
ขณะเขียน ควรบ่น ถลนตา 
ปลุกภาษา สร้อยโหด ว่าโกรธมัน

สัลลาปังคพิไสย คือไหลโศก
ว่าตกโตรก ตรมเต้า หรือเฝ้าฝัน
ว่ารักล่ม จมหนอง หรือคลองตัน 
เพ้อทั้งวัน ว้าวุ่น วัยรุ่นเซ็ง ๚ะ

๏ มีเก้าข้อ ขอเล่า มาเท่านี้ 
ว่ากลอนดี เด่นงาม ตรงความขลัง
แม้นกลอนปาด อาจเลอะ หรือเกรอะกรัง 
แต่ก็ยัง เขียนต่อ มิย่อเฮย ๚ะ๛

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=tn_tnmn