เขียนอะไร ไม่ออก นั่งกลอกหน้า หกทุ่มกว่า จับเจ่า นั่งเกาหำ สมองฝ่อ จู๋หด หมดถ้อยคำ บ่นงึมงำ มิปรากฏ สักบทกลอน ตะแคงตด เบาเบา แล้วเกาตูด ยกนิ้วดูด แก้ง่วง ช่วงเหนื่อยอ่อน คืนนี้ตู เป็นอะไร ไอ้สันดอน นอนก็นอน ไม่หลับ แสนอับจน เป็นเพราะกิ๊ก ของฉัน พลันหลบหน้า มิร่ำลา เลยหนอ ก็ล่องหน รู้เธอมี เพื่อนชาย ตั้งหลายคน ดวงกมล จึงสลัด ตัดไมตรี ถึงคราต้อง อกหัก รักสะดุด เมื่อนงนุช เย็นชา มาหน่ายหนี ทำเอาฉัน เจ็บแปลบ แอบโศกี ความรักที่ เพียรปลูก ถูกลบเลือน หันมาเห็น ภรรยา นอนอ้าซ่า คิดได้ว่า นี่ไง ใครจะเหมือน ผู้จงรัก ภักดี แม่ศรีเรือน ยิ่งกว่าเพื่อน เหนือกว่ามิตร จิตพันพัว รีบดับไฟ ปลุกเมีย มาเคลียเคล้า ผลัดกระเซ้า เย้าแหย่ แก้ปวดหัว จากนั้นเป็น เรื่องผัวเมีย เขาเนียนัว เรื่องส่วนตัว บอกไม่ได้ อายจริงจริง
สุนทรวิทย์ 25 ต.ค. 2554 13:19 น. - ID 142290 
1509
0
0
25 ตุลาคม 2554 13:56 น. - comment id 1212532
ไม่รู้จะว่ายังไง ยังรออยากลืม..ด้วย
25 ตุลาคม 2554 15:19 น. - comment id 1212540
25 ตุลาคม 2554 20:41 น. - comment id 1212553
ฮิๆๆๆๆ
25 ตุลาคม 2554 18:23 น. - comment id 1212582
เหวอๆๆๆๆๆ
26 ตุลาคม 2554 00:53 น. - comment id 1212657
ว้าวๆๆๆ
26 ตุลาคม 2554 01:06 น. - comment id 1212661
จ๊าก คุณสุนทรวิทย์ ทำน่าเกลียด 555
26 ตุลาคม 2554 06:55 น. - comment id 1212671
คุณเด็กน้อยทำตาโตจัง อย่ามองอย่างนั้นสิครับผมอาย
26 ตุลาคม 2554 06:56 น. - comment id 1212672
คุณจันทร์ชายท่าจะอิจฉา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
